Normaal gesproken stikt het van de vliegen in de zomer, maar dit jaar kampen we met een aanzienlijke daling in de insectenpopulatie. Ondergewaardeerde Liedjes werpt zich dagelijks op als beschermer van de eendagsvliegen. De arme musici die beloftevol beginnen, maar van wie na één poging weinig tot nooit meer iets wordt vernomen.
In mijn herinnering was het geen grote hit, maar wist de single het toch tot ergens tussen de 20ste en 25ste plek in de Veronica Top 40 te schoppen. Voor de zekerheid toch maar even de feiten gecheckt en ik bleek er helemaal naast te zitten. Twee weekjes in de lijst: nieuw op 40 en een week later ‘gestegen’ naar de 39ste plaats. Vreemd ook, want Chase’s geluid had sterke overeenkomsten met Blood, Sweat & Tears. De enige verklaring die ik kan bedenken is dat het koperwerk wellicht te nadrukkelijk op de voorgrond trad? In hun moederland stond Get It On dertien weken in de charts; het album stond er zelfs twee keer zo lang in en verkocht meer dan 400.000 exemplaren. Waanzinnig veel voor een (voornamelijk) jazzalbum.
Ik heb altijd een zwak gehad voor jazzrock en koperwerk in populaire muziek. Frank Zappa, Ian Carr’s Nucleus, King Crimson, Soft Machine, Steely Dan, Chicago (Transit Authority), Titanic, (de jonge) Santana en BST lagen regelmatig op de draaitafel. Wellicht ook de reden waarom in mijn oren Dream Of The Blue Turtles van Sting een meesterwerk is, maar ik elk daaropvolgende album in een rap tempo steeds zwakker en zwalkend vind.
Tot de oprichting van Chase speelde trompettist en naamgever van de band, Bill Chase, met jazzgiganten Maynard Ferguson, Stan Kenton en Woody Herman. Het negenkoppige jazzrock-ensemble (met vier trompettisten) bestond tevens uit zanger Terry Richards. Het succes van het album én de single leverde diverse televisieoptredens op en ze stonden op het prestigieuze Newport Jazz festival. In 1972 kwam hun tweede album uit met halverwege de opnames een andere zanger. De single So Many People werd nog wel door Richards ingezongen, maar was al een stuk rustiger dan Get It On. Het kreeg nog wel airplay, maar zou geen potten breken.
Medio 1974 was Bill Chase druk bezig met de opnames voor een vierde album, maar op 9 augustus – op weg naar een optreden – stortte het gehuurde vliegtuigje neer. Niemand overleefde de crash.
Volg de eendagsvliegen op Spotify:
Helaas niet op Spotify:
Billy The Kid – Loser
Johnny Guitar Watson – I Want To Ta Ta You Baby
Don Dixon – Praying Mantis
Jill Jones – Mia Bocca
Spin Doctors – Spanish Castle Magic
The Greatest Show On Earth – Real Cool World
