Billy The Kid – Loser

Normaal gesproken stikt het van de vliegen in de zomer, maar dit jaar kampen we met een aanzienlijke daling in de insectenpopulatie. Ondergewaardeerde Liedjes werpt zich dagelijks op als beschermer van de eendagsvliegen. De arme musici die beloftevol beginnen, maar van wie na één poging weinig tot nooit meer iets wordt vernomen.

Dit gaat niet over DJ Billy the Kit! En ook niet over de soulzanger Billy The Kid met The Soulful Saints. Ook niet over mevrouw Billy Pettinger, de Canadese singer-songwriter. En helemaal niet over de hardcore band met dezelfde naam uit Costa Rica.
Deze blog gaat over vuige Amerikaanse rock in een Haags jasje.

Toen ik Loser voor de allereerste keer hoorde dacht ik namelijk met een nieuwe Amerikaanse band te maken te hebben. Heerlijke stevige rock met tempowisselingen, een mooie opbouw en een uitstekende tekst. Zat ik er even lekker naast, want Billy The Kid bleek uit mijn geboortestad te komen. Zwaar onder de indruk heb ik toen het album aangeschaft, maar om onduidelijke redenen werd mijn enthousiasme niet door het grote publiek gedeeld. Loser zou een nationale klassieker moeten zijn, maar is volkomen onterecht in de vergetelheid geraakt.

In 1995 beginnen kroegmaatjes Ron Knoester en Ricardo Pronk liedjes te schrijven. Haastig wordt besloten een band samen te stellen, die binnen een jaar veelvuldig op festivals gevraagd wordt. Pronk verlaat de begeleidingsband van Anouk, maar wanneer zij doorbreekt speelt Billy The Kid in haar voorprogramma. Ook de Golden Earring besluiten de mannen als voorprogramma te boeken. In 1998 zijn ze zelfs het voorprogramma van Brian May.

Hun debuutsingle is Another Day gevolgd door Wanna Be, maar beiden hebben geen commercieel succes. Desondanks mogen ze een album maken: Uncle Louis Coffee Corner, maar ook dat kan geen potten breken. Anouk biedt hen een lied aan in ruil voor één van hun composities (U Being U). Helaas blijft ook Loser steken in de tipparade, maar het album wordt met de toevoeging van de single en een andere naam – The Burn Out Factor – nogmaals uitgebracht en verblijft zes weken in de albumlijst. De naam lijkt goed gekozen, want een jaar later besluiten ze uit elkaar te gaan. Drummer André Kemp gaat naar Kane.

Enkele weken geleden zit ik op de bank voor mijn tweewekelijkse portie humor en venijn. Niet de normale uitzendingen, want Oranje bleef thuis. En met een andere muzikale omlijsting. De Haagse Clarks, helden uit het verre verleden; uit de nationale vergetelheid getrokken door Johan Derksen. Terwijl ik luister en de beelden bekijk zie ik een hoofd in beeld komen; een man met een gitaar. Verdomd, die kop ken ik. Volgens mij is dat Ron Knoester van Billy The Kid. Lang leve internet, want na twee zoekopdrachten kwam de bevestiging. En met de wetenschap dat ik een blog over hen voor het zomerthema, de eendagsvliegen, wilde schrijven heb ik Ron benaderd met een paar brandende vragen.

In 2000 besloten jullie te stoppen met Billy The Kid. Maar momenteel zijn de oude helden, zoals Gruppo Sportivo, Specs Hildebrand en The Pilgrims weer volop aanwezig met nieuw materiaal en misschien nog wel beter dan ooit. Kriebelt het niet om nog één keer alles uit de kast te halen? Een reünie van Billy the Kid is altijd moeilijk, meerdere keren geprobeerd waarvan één keer gelukt volgens mij in 2007 hebben we nog in Ahoy gespeeld. Of Andre heeft geen zin/tijd of Ricardo is er niet voor te porren in ieder geval lukt het nooit samen. Nu is het al zo lang geleden en zo beroemd waren we ook weer niet dus of het zin heeft……soms leek het me leuk om weer te doen.

Je speelt tegenwoordig bij The Clarks en bent regelmatig op tour met Johan Derksen. Wordt Loser ook gespeeld? Er worden geen nummers van Billy The Kid gespeeld bij Johan Derksen, zijn focus ligt meer op muziek van een paar decennia daarvoor. Hij heeft wel een CD van ons en vond die nog niet eens zo slecht meldde hij mij.

Hoe verliepen de opname van Loser? Anouk heeft Loser geschreven en produceerde het. Het was haar nummer dus ze was heel erg gedreven in de studio wat het allemaal erg intens maakte. Voor die tijd hadden we vooral veel lol en Rock en Roll. Vanaf dat moment werd het allemaal bloedserieus wat het ook in een neerwaartse spiraal bracht. We waren een hele goede liveband maar het nummer waar we echt mee door konden breken is er nooit gekomen, ondanks alle hulp van onder andere de Golden Earring en vooral Anouk. Die heeft heel veel voor ons gedaan…heel tof.

Luister naar deze wereldband en zet het geluid voluit. Een lied dat onder de huid kruipt en geen enkele keer verveelt. Gelukkig is Loser plekje 1983 in de Snob 2000 binnen gekomen. Eindelijk hernieuwde aandacht. Op naar de hoogste plek?

Volg de eendagsvliegen op Spotify:

Helaas niet op Spotify:
Billy The Kid – Loser
Johnny Guitar Watson – I Want To Ta Ta You Baby
Don Dixon – Praying Mantis
Jill Jones – Mia Bocca
Spin Doctors – Spanish Castle Magic
The Greatest Show On Earth – Real Cool World