Zo, de planning qua blogs is voor de komende twee weken weer ingevuld. We proberen elke week weer hedendaagse muziek met de onbekende(re) oude pareltjes af te wisselen en eveneens qua muziekstijl. En toen kreeg ik ineens een mailtje van Petra de Winter; de zangeres van Chabliz, die onlangs een bijdrage aan onze Ondergewaardeerde 30 leverde.
Naast Chabliz heeft ze enkele side-projecten. Eén daarvan is The Collaborators, samen met ex-Within Temptation gitarist Michiel Papenhove, die tegenwoordig zijn kunsten in Vintage Futura vertoont. In het licht van de Internationale Vrouwendag hebben ze vorige week een lied afgemaakt over vrouwenrechten, het glazen plafond en gelijke remuneratie. Of ik het eventueel zou willen draaien op Snob radio (elke vrijdag 22.00-23.00 uur bij Pinguin Radio). Normaal gesproken geen probleem, maar vanwege de gastbijdragen van Edgar Kruize – die momenteel zijn boek Prince: The Dutch Experience op de My Name Is Prince-tentoonstelling in beurs van Berlage mag tonen – is dit aanstaande vrijdag niet meer mogelijk. Ik weet dat ik rijkelijk laat ben (op vrouwendag zelf) om je hierover te benaderen, maar zoals je weet zijn veel muzikanten niet zo goed in plannen.
Glass Ceiling is totaal anders van haar ‘normale’ werk, dat in de regel popnoir met een jazzy ondertoon is. Stevige metal, geïnspireerd door System Of A Down, met dank aan het messcherpe gitaarwerk van Michiel Papenhove. Geheel in de stijl van haar zangkunsten en bereik van vier octaven gebruikt Petra de Winter haar stem als een tegendraads instrument. Vergelijkbaar met de stijl van Bryan Ferry in Roxy Music, maar die kon geen loeiende sirene nadoen.
