Ik heb een haat/liefde-verhouding met Muse. Naar de meeste van hun nummers kan ik nog geen halve minuut luisteren, maar er zijn een paar liedjes die ik écht mooi vind. En die komen toevallig allemaal van een en hetzelfde album: The Resistance.
Het is duidelijk te horen dat de band zich voor dit album heeft laten beïnvloeden door klassieke muziek. En dat is waarschijnlijk precies de reden waarom ik voor die nummers ben gevallen. Ik hou nou eenmaal van het meer melodieuze, symfonische werk. Het nummer Resistance is een voorbeeld van zo’n plaat. Het bouwt heerlijk op. Het begint mysterieus waarna het prachtige pianospel van Matthew Bellamy het overneemt. De drums komen eronder en met de vocalen wordt naar het hoogtepunt toegewerkt: een fijne explosie van zang en gitaren.
Maar ja… Je bent trance-fan of je bent het niet. Want uiteindelijk vind ik het liedje tóch het allerlekkerste klinken in de versie van DJ Tiësto. Het pianootje in het origineel van Muse leende zich dan ook uitstekend voor een remix. De Nederlandse DJ voegde vervolgens zijn eigen sound toe en maakte het daarmee tot een euforisch geheel, dat mij telkens weer kippenvel bezorgt.
Het is alleen niet díe versie die de Snob 2000 haalde, maar het origineel staat er gelukkig wel in. Al moeten we er nog éven op wachten. Hij staat op nummertje 253 en zal dus pas in de laatste dagen van 2017 voorbij komen.
