Stevige gitaarmuziek, in 2017 is het wat uit de mode, maar begin jaren 90 was er ineens ruimte voor op de radio. Nirvana, Metallica, de Red Hot Chili Peppers, eind jaren ’80 waren ze veroordeeld tot de herrie-uurtjes van de VPRO, een paar jaar later waren ze mainstream.
Als snob denk je daar natuurlijk het jouwe van. Tof dat die muziek vaker langskomt (ja, jonge lezers, daar moest je in die tijd op wachten, tenzij je geld had om al dat moois aan te schaffen), maar ook bedenkelijk dat de massa er met je helden vandoor gaat.
Primus uit San Francisco was in die tijd een band om te koesteren. Ze waren net iets te eigenzinnig om het tot de dagprogrammering van de radio te schoppen. Niet alleen was de muziek vrij stevig, ook was de humor in zowel tekst als muziek niet aan iedereen besteed. Hoewel zanger/bassist Les Claypool als Kermit de Kikker klinkt en songtitels als Wynona’s Big Brown Beaver en Seas of Cheese het ergste doen vermoeden, is Primus een bijzonder originele en muzikaal interessante band, die ook nog eens iets te zeggen heeft (lees de tekst van Too Many Puppies er maar eens op na).
Ze bestaan nog steeds, maar na een album of drie raakten de snobs er wel wat op uitgekeken. Too Many Puppies uit 1990 blijft een snob-klassieker.
