Terwijl het Zuiden van Engeland in de begin jaren ’60 haar muzikale interesse verschoof naar de psychedelische kant, kreeg de zogenaamde Northern Soul in het Noorden de bovenhand. Er was in die dagen enorm veel werkeloosheid (met name) onder de jeugd en elk weekend gingen zij naar de zalen en dancings om naar de muziek te luisteren en te dansen. Een muziekstijl met een zware beat en een hoog tempo. Bij voorkeur werden juist onbekende en ondergewaardeerde liedjes gedraaid.
De bekendste dancings en zalen waren in Manchester, Wigan, Stoke-On-Trent, Wolverhampton en Blackpool. Maar ook vandaag de dag is de Northern Soul nog steeds razend populair. Wekelijks zijn er vele tientallen georganiseerde feesten, die vaak maanden voor aanvang al uitverkocht zijn. Elke week belichten we een markant lied uit die periode.
William Bell is een soulzanger bij Stax, maar niet overmatig succesvol. Er waren in 1967 en 1968 singles die net niet de R&B Top 10 bereikten, alhoewel zijn duet met Judy Clay (Private Number) in Engeland wel een dikke hit werd. Bell was wel heel succesvol als componist en heeft klassiekers als Everyday Will Be Like A Holiday en Born Under A Bad Sign op zijn naam staan; de laatste stond en staat op de setlist van vrijwel elke bluesartiest. Bovendien worden zijn liedjes heel vaak gesampled door de nieuwe generatie.
In 1976 verkaste hij naar het Mercury label en had eindelijk zijn grote hit in de V.S.: Tryin’ To Love Two. Een lome soulplaat met funky gitaarbegeleiding en één van mijn persoonlijke favorieten. Na deze megahit werd het weer marginaal, maar hij blijft platen maken. Vorig jaar ging hij terug naar Stax en kwam hij met het geweldige This Is Where I Live met daarop Born Under A Bad Sign met Gary Clark Jr. op de gitaar. Zijn versie van dit blueslied is wellicht de ultieme uitvoering.
Maar terug naar de zestiger jaren. Tussen alle rustige R&B en soulnummers in komt hij in 1969 met Happy, dat het tot de 129ste plek in de Billboard lijst zou schoppen. De vrolijkheid straalt van het vinyl en is in zijn stem te horen. Een paar lekkere viooltjes maken het compleet. En vanwege het lekkere tempo wordt het opgepikt door de Northern Soul-liefhebbers.
