Ik was bezig de vaat in te ruimen toen ik nietsvermoedend werd gegrepen door een zangeres. Zij zong zo intens dat het kippenvel van onderaan mijn rug omhoog schoot tot ver voorbij mijn schedelbasis. Ik tolde naar de internetradio in een poging om op het display te lezen wie of wat mij overviel. Het was Lola Young. Haar lied: Spiders. Ik wankelde terug naar het aanrecht en moest mijzelf daar goed vasthouden anders had Lola me gevloerd. Zelden werd ik zo geraakt bij het eerste gehoor van een lied.
Lola Young. De hype was volkomen langs mij heengegaan; ik kende haar naam uit de krant, waar zij eind augustus lovende kritiek kreeg op haar optreden op Lowlands en de bassist van mijn band had het een keer over haar gehad, zwaar onder de indruk als hij was van haar door mij gemiste hit Messy. Dat alles had mij er nog niet toe had gebracht om een keer te luisteren, zodat het kon gebeuren dat Lola mij spontaan bijna velde.
Blijkbaar leefde ik wat Lola Young betreft onder een gigantische steen. Ze is al een soort van bekend sinds 2016 toen ze als Lola Y. in de categorie onder de 16 Open Mic UK won en de finale bereikte van Got What It Takes?, twee talentenjachten. Nou zijn dat programma’s van overzee, dus dat kun je me niet aanrekenen. Dat ik haar daarna niet heb opgepakt ligt aan mijn luistergedrag. Ik heb vrijwel alleen Pinguin Radio aan staan. Alleen in de auto hoor ik af en toe NPO2. Aan streamingsdiensten doe ik amper. Maar Pinguin zag het licht en ik dus ook.
Googelend – wie is Lola? – kwam ik ook nog de albumrecensie tegen van Gijsbert Kamer (De Volkskrant). De liedjes op haar dit jaar verschenen derde album I’m Only F**king Myself vond hij ‘te generiek’ en over Spiders schreef hij – Godbetert – ‘een stroeve ballad’. Stroef, Gijsbert? Stroef!? Ja, de relatie die Lola bezingt is stroef, maar het lied? Het ongemak dat ervan afdruipt uit zich juist door de ostinato begeleiding, en door Lola’s intensiteit, haar temperament, haar power, komt haar wens om alle angsten en twijfels weg te nemen zo heftig binnen.
Helaas (spoiler) kwam Lola niet heftig binnen in de Snob 2000 (hoewel ze in Klaas’ Heerlijke Honderd stond, was ze per abuis niet opgenomen in de keuzelijst). Volgend jaar dan maar. Ik koos voor de opname van haar optreden in de Live Lounge van de BBC. Nóg intenser dan de plaat. U bent gewaarschuwd.