Veel nieuwe muziek die we horen komt van de grote labels via de grote streamers tot ons. Maar juist voor de onontdekte ondergewaardeerde pareltjes zijn de kleine onafhankelijke labels een goudmijn. Zoals bijvoorbeeld Tiny Room Records uit Utrecht. Ik kende ze van Boeije en van wh^rl (mijn advies: ga deze beide zeker eens luisteren als je straks dit blog uit hebt) en ze hebben in hun 10 jarig bestaan al meer dan 75 mooie albums uitgebracht. Op 18 juli 2025 werd dat gevierd met de release van een feestelijke dubbel LP Foundlings Vol. 1 & 2.
Een van de artiesten op deze LP is Caspar Milquetoast, een Nederlandse zangeres die al sinds 2017 muziek maakt “in slaapkamers en studio’s”. Haar jongste EP ‘Another Olive, Praefectus?’ is op 24 oktober 2025 gereleased, dus een mooi moment om haar eens in het zonnetje te zetten met een blog. Want hoewel ze wel wordt opgemerkt door een enkele oplettende journalist, blijven haar prachtige liedjes maar weinig beluisterd helaas (volgens Spotify door 117 mensen per maand op het moment van schrijven).
Another Olive, Praefectus? staat vol (10 tracks) met heerlijk creatieve maar vooral mooie liedjes. De langste song van de EP vertelt het glorieuze verhaal van Mohamed Abou-Gabal, de keeper van het Egyptische voetbalelftal tijdens het Afrikaans kampioenschap voetbal in 2021. Caspar Milquetoast maakte dit verhaal mee toen zij in Cairo was in 2022 (ja, het kampioenschap werd in 2022 gespeeld). Met elke schitterende redding, met elke gestopte penalty werd zijn legende groter. Door een in de kwartfinale opgelopen blessure speelde hij de halve finale en de finale met bandages en tapes, iets wat uiteraard alleen maar bijdroeg aan de legendevorming. Het verhaal was voor Egypte en Gabaski helaas een tragedie: ze verloren (na strafschoppen ffs) in de finale van Marokko, ondanks een door hem gestopte penalty. Wij hadden Ed Konijn en De Beer van De Meer, Egypte heeft Gabal Masr, De Berg van Egypte waar geen bal langs komt.