Sommige dingen moet je niet factchecken.
Snoop Dogg heb ik nooit live ervaren. Ik heb wel ooit gehoord dat hij bij een concert (meerdere concerten?) de bliebjes van Sterrenstof draaide, als opwarmer. Ook heb ik ooit gehoord dat De Jeugd van Tegenwoordig geen setlist bepaalt. Bas Bron beslist op het podium wat de Jeugd speelt. Om die reden, heb ik ooit gehoord, hoor je WiWa nog wel eens aan het begin van de bliebjes zeggen: “Wat gaan we nou doen? Oh ja!” Zelfs voor WiWa,Vjèze Fur en Faberyayo is het een verrassing wat wordt gespeeld. Ik ben groot voorstander van factchecken, bij politieke debatten enzo, maar sommige illusies koester ik gewoon.
Het belang van Majoor Vlosshart, De Neger des Heils, of zoals zijn moeder hem ooit zal hebben genoemd, Bas Bron, voor De Jeugd van Tegenwoordig, kan niet worden onderschat. Hij is de initiator geweest, heeft Pepijn, Fred en Olivier bij elkaar gebracht. De lol van de muziek van De Jeugd zit hem voor een groot deel in zijn muziek, zijn bliepjes, zijn elektronica. Zijn solocarrière staat daarmee dan wel behoorlijk in de schaduw van deze dienende rol. En dat is ten onrechte. Dat Bas achter Fatima Yamaha zat, was aanvankelijk niet eens bekend. Over het inmiddels derde leven van deze elektronische klassieker, hebben Atze de Vrieze en Malou Miedema voor De Machine nog een mooie podcast gemaakt. Zijn zogeheten tietenclip, onder de naam Bastian, staat bij menig oudere jongere nog wel op het netvlies gebrand. Maar met deze beperkte opsomming doen we Bastian schromelijk te kort.
In 2011 bracht Bastian op label Excelsior de geweldige plaat There’s No Such Place uit. Een plaat met dampende funk, waarin Bastian probeert Prince naar de kroon te steken. Nou kan niemand tegen His Royal Badness op, ook Bastian niet. Dat neemt niet weg dat zijn plaat echt internationale allure heeft. Om maar wat te noemen: Mark Ronson met Bruno Mars en hun Uptown Funk klinkt als een niet onaardige maar ook wat laffe Rick James- of The Time-pastiche. Dat heeft Bastian echt veel en veel beter gedaan. Opwindender, muzikaler, gewoon veel beter. Met ontzettend veel meer finesse en plezier gemaakt. Met ook nog eens het onmiskenbare geluid van een keytar, wat wil je nog meer. Maar helaas onder de radar: There’s No Such Place heeft nauwelijks meer dan tienduizend hits op Spotify.
Als bliebjesmaker bij De Jeugd is Bas Bron onmisbaar. Solomuziek zal dan ook niet zo snel meer uit zijn handen komen, vrees ik. Maar daarmee moeten we toch een Nederlandse funkpionier missen en dat is best jammer. Daarom trekken we nu Bastian uit de vergetelheid.
On-Nederlands Goed is een vreselijke term. Misplaatst calvinisme. En daarmee typisch Nederlands. On-Nederlands Goed impliceert dat er normaal gesproken weinig soeps uit Nederland komt en dat de uitzondering die regel bevestigt. Wat een flauwekul. Er komt al decennia fantastische, schitterende, geweldige, toffe muziek uit Nederland. Aandacht voor vergeten parels en nooit ontdekte muzikale schatten. Uit Nederland.