Je hoor het wel vaak van mensen die elk jaar naar dezelfde vakantieplek toegaan: ‘Het is eigenlijk helemaal niks voor ons om steeds naar dezelfde plek te gaan.’
Dat is wat er bij ons gezin al sinds 2014 gebeurt. We kwamen per ongeluk, via Google, terecht op een camping in Denemarken. Zoekopdracht: camping + muziek + Denemarken. De bovenste hit, Vammen, werd dat jaar een enorme hit.
Ik heb op deze plek al vaker over deze bijzondere plek geschreven. Het is een muziekcamping zoals er volgens mij maar één is: elke avond komen gasten bij elkaar in een gemeenschappelijke ruimte (de Stube), bij een kampvuurtje en er wordt muziek gemaakt. Er staat een piano, er hangt een gitaar en veel mensen nemen zelf een eigen instrument mee. Folk komt vaak aan bod, maar ook pop- en rockliedjes, en aan het einde van de avond wordt er nogal eens een blues gespeeld (die kun je ook makkelijk na een paar borrels nog uit de vingers en strot krijgen).
We kwamen er dus voor het eerst in 2014. In 2016 deed ik een huwelijksaanzoek op deze camping aan mijn vrouw, we trouwden er in 2017. De laatste jaren komen we er ongeveer eens in de twee jaar, want afwisseling is toch ook wel fijn. Ik heb er zelfs eens tegelijkertijd met een medeblogster van Ondergewaardeerde Liedjes en haar gezin gestaan (en een liedje van Neil Young gespeeld met haar man).
Al sinds 2014 was Renny een vaste waarde op de camping. Ze was elke avond de gastvrouw in de Stube: nam je een drankje, dan rekende je bij haar af. Ze noteerde altijd in een boekje wie er op de camping was, zodat ze mensen bij naam kon aanspreken. Renny was een vaste waarde tijdens de kindermuziekavonden: ze zong dan een Vammen-lied dat alle kinderen (en volwassenen) konden meeblèren. Maar ook klassiekers als Hoofd, schouders, knie en teen.
Dankzij Renny leerde ik het prachtige Donna, Donna van Joan Baez kennen. Ik geloof dat ik haar ook regelmatig heb gevraagd het liedje te spelen – en dat deed ze dan gelukkig ook.
Een paar weken geleden overleed Renny. Vammen was dit jaar niet helemaal hetzelfde zonder haar.
Donna Donna, zo leerde ik later, werd oorspronkelijk geschreven voor het jiddische toneelstuk Esterke, over de mythische joodse echtgenote van de Casimir de Grote, een Poolse koning uit de 14e eeuw. Het origineel, Dana Dana, gaat over een kalf dat naar de slacht wordt geleid. Joan Baez was in 1960 de eerste die het liedje de popmuziek in bracht, later zou het nog worden gecoverd door verschillende artiesten, waaronder (oh, ironie) Donovan.
De grootste muzieksterren van het moment zijn vrouw. Billie Eilish, Maan, Charlie XCX, S10 en Dua Lipa. Taylor Swift, Froukje en Beyonce. Chappell Roan. En vele, vele anderen. Dan hebben we het nog niet eens gehad over de zegetocht van Olivia Rodrigo op de laatste Pinkpop. De argeloze luisteraar denkt: de emancipatie in de muziekindustrie is geslaagd.
De Snob 2000 van afgelopen jaar laat een ander beeld zien. Bettie Serveert staat dan nog op 3 maar de eerste vrouwelijke soloartiest zagen we pas op 29. De Top 2000 maakt het nog bonter. En als we heel eerlijk zijn, schrijven wij van Ondergewaardeerde Liedjes vaker over muziek van mannen dan van vrouwen. Deze zomer zetten we dat recht. De hele maand augustus luisteren wij naar en schrijven wij over de allermooiste muziek van zangeressen of acts met een vrouwelijke blikvanger.
Luister alle liedjes terug: