De Zhong Ruan, SanXian, Liuqin en Yueqin zijn Chinese traditionele snaarinstrumenten die allemaal één ding gemeen hebben, ze worden bespeeld door Nini. Daarnaast is deze dame ook kundig in het bespelen van de Ierse banjo, de shamisen en de koto. Vanzelfsprekend speelt ze eveneens ‘gewoon’ gitaar.
Nu hoor ik je denken: ‘wie is Nini?’
Het is een vraag waarvan je er zelf nog niet eens bewust van bent dat je die gesteld hebt. Laat mij ‘m evengoed beantwoorden. Nini is een muzikante uit Taiwan die wereldwijd furore maakt door traditionele Chinese klanken te gieten in een metal-jasje, ook wel folkmetal genoemd. Het lijken wellicht twee muzikale uitersten die alleen door een symbolische variant van de Huajiang Canyon Bridge overbrugd zou kunnen worden, maar laat dat nu net de favoriete hobby van Nini zijn!
Om die metaforische bruglengte wat te verkorten heeft ze samen met de knappe koppen van Blackworm Instruments een soort van gitaar/banjo ontworpen, die met recht het labeltje ‘uniek’ verdient. Deze Dao Yu (vert. zwaard van jade) is een mengeling van duizenden jaren fijngevoelige oosterse traditie en schurende, westerse metalgeluiden die je buren tot wanhoop drijven. Daarnaast heeft ze voor haar tour een zeer kundige band om zich heen verzameld, waarvan het mij om een of andere reden niet lukt om de namen van de heren herriemakers te achterhalen. Bij deze maak ik er een lezersopdracht van. Mocht het jou ook niet lukken dan zul je mij op m’n woord moeten geloven dat meneer de gitarist, het heerschap achter de trommels en de basserool met de bass samen met Nini menig poppodium weet te verwonderen.
Nee, deze muziek heb je niet eerder gehoord. Ja, het wordt tijd dat je een bezoekt brengt aan NiNi, zoals Nini haar band noemt. Het afwijkende en originele karakter van Nini/NiNi zal je niet onberoerd laten, tenzij je teken uit de Chinese dierenriem de Koude Kikker is. En mocht je bang zijn voor het onbekende; Nini houdt haar publiek scherp door altijd een paar covers in de setlist te gooien. Zo werd ons clubje in Haarlem getrakteerd op heerlijke, eigenzinnige versies van Misirlou (Dick Dale), The Trooper (Iron Maiden) en -for crying out loud- Baby One More Time (Britney Spears). Erg leuk, hoewel het natuurlijk eigenlijk draait om haar eigen muziek. Voor dat laatste heb ik een tip in de aanbieding, namelijk het nummer Homeland, wat een kenmerkende weergave is van het oeuvre van Nini. Helaas zonder de Dao Yu, want die was waarschijnlijk nog in de ontwerpfase.
Het zal waarschijnlijk niet lang zo blijven, doch op dit moment fungeert Nini nog voornamelijk als voorprogramma van bands die een soortgelijke uniciteit hebben. Zo kun je haar vinden in combinatie met bands als Alcid, Heilung, The Hu, Jiluka en Korpiklaani. Er zijn minder goede invullingen van de zondagavond te bedenken. Ook van de zaterdagavond trouwens.
De grootste muzieksterren van het moment zijn vrouw. Billie Eilish, Maan, Charlie XCX, S10 en Dua Lipa. Taylor Swift, Froukje en Beyonce. Chappell Roan. En vele, vele anderen. Dan hebben we het nog niet eens gehad over de zegetocht van Olivia Rodrigo op de laatste Pinkpop. De argeloze luisteraar denkt: de emancipatie in de muziekindustrie is geslaagd.
De Snob 2000 van afgelopen jaar laat een ander beeld zien. Bettie Serveert staat dan nog op 3 maar de eerste vrouwelijke soloartiest zagen we pas op 29. De Top 2000 maakt het nog bonter. En als we heel eerlijk zijn, schrijven wij van Ondergewaardeerde Liedjes vaker over muziek van mannen dan van vrouwen. Deze zomer zetten we dat recht. De hele maand augustus luisteren wij naar en schrijven wij over de allermooiste muziek van zangeressen of acts met een vrouwelijke blikvanger.
Luister alle liedjes terug: