Iedereen heeft vast vroeger een cassettebandje (of CD) gemaakt voor op reis, met muziek voor onderweg of voor in de strandstoel.
In juli en augustus gaat de aandacht naar deze herinneringen.
In de tijd dat ik nog met mijn ouders op vakantie ging, maakte ik vreemd genoeg nooit vakantiebandjes. Wij draaiden onderweg hele albums, de meeste zelf getaped, sommige op muziekcassette.
Nu ik erover nadenk, moet ik constateren dat zowel ouders als enig kind bij de voorselectie thuis al die jaren angstvallig rekening met elkaars wederzijdse afkeer hebben gehouden. Ik duldde Barbra Streisand en Tsjaikovski, mijn vader en moeder zaten Spandau Ballet en Michael Jackson uit. Wie kan zich daar nou een buil aan vallen? Ja, en dan was er nog Roger Whittaker, aan wie wij volgens mij alle drie een hekel hadden, maar die om onverklaarbare redenen toch ieder jaar weer enkele malen uit het handschoenenkastje floepte.
Dat alles leverde vanzelfsprekend nauwelijks scheve gezichten op. Zelfs in mijn puberteit wilde ik niet echt dwars worden als het om de vakantiebandjes ging. Wie een zoon van vijftien jaar heeft die On The Beach van Chris Rea aanreikt als soundtrack voor de Pyreneeën-rit, mag God toch op zijn blote knieën danken voor zoveel voorbeeldigheid. Of moet zich ernstige zorgen maken, dat kan natuurlijk ook.
Al werd mijn muzieksmaak later wat weerbarstiger, sommige nummers van Chris Rea kan ik nog altijd best waarderen, It’s All Gone uit 1986 in het bijzonder. Het is bijna niet te bevatten dat dezelfde brave artiest nog later dat jaar zo’n gruwelijke misdaad zou begaan.
Volg Het Vakantiebandje op Spotify:
Helaas niet op Spotify:
The Pilgrims – Lost Train
David Byrne & St. Vincent – Road To Nowhere
Frank O’Moiraghi – Show Me (Spacer)
Tröckener Kecks – Ver Van Huis
Mafalda Arnauth – O Mar Fala De Ti
Eddie Vedder & Nusrat Fateh Ali Khan – The Long Road
