In 1977 ving het systeem van SETI een onverklaarbaar radiosignaal op. Het SETI-project is een hightech zoektocht naar tekenen van buitenaards leven. Het zogenoemde Wow!-signaal duurde 72 seconden en had een niet-aardse, niet-zonnestelselachtige oorsprong. Er gaan diverse theorieën in de ronde van wat het geweest zou kunnen zijn. Doch deze gaan allemaal voorbij aan de meest logische verklaring: het Wow!-signaal zou een punk-uiting van een ver weg gelegen zonnestelsel geweest kunnen zijn. Muziek.
Artiesten van ver buiten onze dampkring zijn namelijk niet ongewoon. Zo kennen we I Am Marvin van Marvin the Martian, rapte Alf ooit enthousiast over zijn stranding op aarde in Stuck on Earth en coverde Dick Solomon Night & Day van Cole Porter. Waar we Marvin nog als een nabije buur kunnen beschouwen; Dick Solomon komt uit het gebied van de sterrenbeelden Cepheus/Draak en zoals bekend komt Alf van de planeet Melmac. Zomaar twee artiesten die onze aardse cultuur hebben verrijkt. In zekere zin heeft Star Trek-held Spock dat ook gedaan, ware het niet dat bij Vulcans de creativiteit ontbreekt om zelf muziek te maken. Het verzamelalbum dat Spock uitbracht bevat alleen artiesten afkomstig van onze eigen planeet.
Toch komen buitenaardse artiesten er maar bekaaid af bij zowel Ondergewaardeerde Liedjes als de Snob 2000. Ondanks dat we onze mond vol hebben over diversiteit en inclusie is er geen enkele niet-aardse artiest of band te vinden. Nul komma nul. Hoewel je natuurlijk kan twijfelen aan Keith Richards, waarvan niet helemaal vaststaat of zijn roots daadwerkelijk in het ondermaanse liggen.
Het duurde zelfs tot 1988 voordat een extraterrestrisch wezen in de hitlijsten kwam. Eerdergenoemde Alf haalde met zijn klaagzang de zesde positie in onze nationale Top 40. Acht jaar later lukte het een ander buitenaards duo om de bij de bovenste tien te komen: Zig + Zag, allebei afkomstig van de planeet Zog, deden dat met hun hit Them Girls Them Girls, wat ik voor de leesbaarheid zal inkorten tot Them Girls.
Zig + Zag doken als eerste op bij een Iers kinderprogramma, een tactisch handigheidje, want kinderen staan nu eenmaal veel meer open voor dit soort zaken. In de jaren negentig kwamen ze terecht bij MTV, zodat je middenin de nacht met een dronken kop van deze twee opmerkelijke karakters kon, eh… genieten. Collega Ray Cokes zou naar eigen zeggen hun vader zijn geweest. Het is iets wat destijds niet eens zo heel gestoord in de oren klonk, ware het niet dat Cokes van het eiland Wight komt, wat prima bereikbaar is met een reguliere veerdienst (i.p.v. een ruimteveer).
Ongeveer gelijktijdig met hun werk bij MTV kwam er een muzikale carrière van de grond. Ierland werd verrast met het hitje The Christmas No.1. Een jaartje later kwam er zelfs een heus album uit, getiteld Never Mind the Zogabongs… Here’s Zig and Zag. Gelukkig bleef het daar niet bij, want in 1995 kwam er een interplanetaire samenwerking tot stand met de Amerikaanse DJ Erick Morillo. Samen componeerden zij het nummer Them Girls, wat hun grootste succes werd.
Them Girls is behoorlijk stereotiepe house. Niet dat dit heel erg is; in de vroege nineties werd je daarmee doodgegooid dus we zijn eraan gewend geraakt. Wat Them Girls onderscheid van andere housenummers is het totale gebrek aan bescheidenheid bij het wollige duo, gekoppeld aan de earwurm-gevoeligheid van het nummer. Daarbij wordt het gezongen Engels op aanstekelijke wijze verrijkt met de Zoggiaanse tongval, wat het erg leuk maakt om mee te zingen. Ergo; het is gewoon een lekker nummer dat wel weer een keertje uit de platenkast gepakt mag worden.
Supergaaf! woonde destijds in Ierland dat Zig&Zag grote helden waren! Mooie herinneringen!