Wat we kunnen zeggen (ik in ieder geval) is dat 2024 een mooi jaar is voor gitaren in combinatie met meerstemmige vocalen. Met Dummy en chokecherry had ik afgelopen najaar al fijne ontdekkingen. Halverwege augustus hoor ik Wishy voor het eerst. Ze hebben dan net Triple Seven uit, een debuutplaat vol dromerige (maar soms ook stevige) gitaarrock met af en toe een uitstapje naar shoegaze. Toch nog een zonnetje, deze zomer.
In Nederland blijft het album vrijwel onopgemerkt en het is moeilijk te krijgen. Gelukkig heb ik Spotify om Triple Seven grijs te spelen en draait Pinguin radio de singles. In november beleef ik tijdens een kort bezoek aan het verder nogal saaie Manchester twee geluksmomentjes. Op een waterkoude maandagmiddag gris ik in een vestiging van Fopp het enige exemplaar van Triple Seven uit de bak. Dat wordt dan wel weer overtroffen als een dag later David Hancko mij en een kleine 3000 anderen in het Etihad-stadion een onvergetelijke avond bezorgt.
Tijdens de feestdagen kwam de puike nieuwe single Planet Popstar uit. En konden jullie voor de Snob 2000 kiezen voor Sick Sweet, maar er gingen toch weer meer stemmen naar The National en Radiohead. Skip die volgend jaar nou eens en zet Wishy in je lijst. Je krijgt er geen spijt van.
