We kennen allemaal de hofleveranciers van de Snob 2000 (Nick Cave, dEUS en Arcade Fire) en die van de Top 2000 (Queen, The Beatles, Pink Floyd). Gek genoeg zijn er ook ook legendarische artiesten die buiten de boot vallen. Daarom in Top noch Snob extra aandacht voor bands, zangeressen en zangers die vorig jaar in géén van de twee lijsten voorkwamen, maar die volgens ons er dit jaar zeker in thuishoren.
Zelf vind ik How Can We Hang On to a Dream een hit die nooit verveelt. Mijmeren over hoe het was en hoe het ook had kunnen lopen. Aan het eind van het jaar hoorde ik het nummer steevast in de Top 2000, alsof het gewoon paste bij de tijd van het jaar. Maar die lijst hoeft van mij al een tijdje niet meer en ondertussen kukelt de ene na de andere gerenommeerde naam er uit. Tim Hardin dus ook.
En How Can We Hang on To A Dream (Hardin’s versie, niet die van Rudy Bennet in 1967) werd in ons land trouwens pas echt een hit in 1987. Met dank aan de film Zoeken naar Eileen, weet u nog?
De muziek van Tim Hardin was en is nog steeds geliefd bij veel andere artiesten. Bob Dylan, Roger Daltrey, Mark Lanegan om eens een paar mooie namen te noemen. Veel van zijn songs zijn gecovered, maar net zo goed speelde hij zelf werk van anderen. Op het prachtige album Bird On A Wire (uit 1971) zijn vier van de tien tracks niet van Hardin zelf. Het doet niets af aan de bijzondere sfeer op de plaat, waarop af en toe het experiment wordt opgezocht.
Helaas speelden ook drugs een belangrijke rol in het leven van Hardin. Vooral heroïne bleek de eeuwige vijand. Op 29 december 1980 verloor Hardin de strijd. Maar door zijn muziek zullen we hem altijd bij ons hebben.
Het nummer Bird On A Wire ken je wellicht ook van Leonard Cohen. Welke versie beter is, daar kun je natuurlijk een discussie aan wijden. Geef mij maar heel graag de uitvoering door Hardin.
