Als je niet bij je volle verstand zou zijn, dan zou je wellicht aan een occulte vloek kunnen denken die over een muziekgezelschap is afgeroepen. In juli verloor de band Brujeria haar vocalist/herriemaker Pinche Peach (echte naam Ciriaco Quezada) aan hartfalen; afgelopen woensdag (18 september) overleed frontman Juan Brujo (John David Lepe) aan een hartaanval.
John Lepe werd in 1963 geboren te Chicago. Zijn alter ego Juan Brujo zag het levenslicht in 1989 nadat de band Brujeria werd opgericht. De motivatie voor het starten van een volledig Spaanstalige Deathmetal/Grindcore-band kwam voort uit de ontdekking dat er in het Californië van de jaren tachtig niet veel ruimte werd gegeven aan dit type herriebands. Zo moest de band Terrorizer het vooral hebben van optredens in achtertuinen of woonkamers van de latino-gemeenschap. Brujo (toen nog Lepe) zag ze een paar keer live en kwam er en passant achter dat dit soort feestjes voornamelijk door latino’s/chicano’s werd bezocht. Bier bestellen lukte bijvoorbeeld niet in het Engels. Brujo zag de algehele kneuterigheid met lede ogen aan en besloot dat dit wel anders kon. Hij ging met wat eses naar een opnamestudio en bracht een paar demo’s in omloop.
Een demo gaf hij aan een Mexicaans ventje, de andere gaf hij aan een gringo. Na een paar dagen had de jonge Mexicaan alle songteksten uit zijn hoofd geleerd en de gringo had een tatoeage van Brujeria laten zetten. Want dan ben ik de eerste die zo’n tattoo heb.
Ene Jello Biafra, u kent hem als frontman van Dead Kennedys, had ook het een en ander gehoord over dit project en sloot zich acuut bij de band aan. De reconquista van Californië kon beginnen!
Zei ik Jello Biafra? Als het gaat om beroemde bandleden zou je Brujeria kunnen zien als een soort superband. Er hebben leden in gespeeld van bands als Napalm Death, Dimmu Borgir, Carcass, Fear Factory, Faith No More en Cradle of Filth. Het zegt ook meteen iets over de muziek van Brujeria: compromisloos en hard. Dit komt eveneens naar voren in de songteksten. Bij Brujeria zingen ze over zaken als Satanisme, (drugs-)smokkel, extreem geweld en sociale misstanden. Niet bepaald zondagochtendmuziek. Daarbij overstijgt de band op allerlei manieren landsgrenzen, want het woordje Brujeria is een overkoepelende term voor een pittige Mexicaanse kruidenmix van Europese, Afrikaanse en Azteekse hekserij. De naam Juan Brujo laat zich in de verte vertalen als ‘Jan de Tovenaar’ en hij is, eh.. was dus ook een soort heks.
Een prachtig voorbeeld uit de muzikale toverketel van Brujeria is Brujerizmo van het gelijknamige album. Een voordeeltje van dit nummer ten opzichte van ander werk van Brujeria is dat Brujerizmo enigszins verstaanbaar is. Daar komt nog bij dat Billy Gould (Faith No More) op dit nummer staat te bassen en Dino Canizares (Fear Factory) op zijn gitaar staat te rammen.
Ondanks zijn dood is Juan Brujo nog niet helemaal klaar met toeren. De reis door de Azteekse onderwereld duurt namelijk iets van vier jaar. Pas daarna heb je rust. We wensen Brujo een buen viaje! Of, zoals de band het zelf bracht: ‘The Wizard is dead, long live the Wizard!’
