65 jaar geleden verscheen Kom Van Dat Dak Af van Peter Koelewijn. De start van de Nederlandstalige rock- en popmuziek. In al die jaren is veel prachtige Nederlandstalige muziek verschenen. De bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes kiezen deze zomer de in hun oren mooiste en meest ondergewaardeerde Nederlandstalige liedjes uit die 65 jaar.
Het zal mij niks verbazen als het album Bibi:1 van Porcelain id hoog in de jaarlijstjes over 2024 eindigt. In de mijne sowieso. Porcelain id wilde iets maken dat het midden houdt tussen Yeezus van Kanye West en het hele oeuvre van Nick Cave & the Bad Seeds, en dat is goed gelukt. Luister maar naar nummers als Man Down, Adam Coming Home of Habibi (R U Alone?).
Ehm, het ging deze maanden toch over Nederlandstalige muziek? Klopt. Bibi:1 komt niet zomaar uit de lucht vallen. Aan dit werkstuk van de 25-jarige Hubert Tuyishime (die/hen/hun) gaat een geschiedenis vooraf. Hubert kwam op zijn negende van Rwanda naar België, naar Heist-Op-Den-Berg om precies te zijn. De ‘helaasheid der dingen’ daar werd inspiratie voor melancholische folksongs. In het Vlaams dus. Veel daarvan zijn in de vergetelheid geraakt, want die heeft die ook weer van Spotify gehaald. Maar het anti-anthem Vlaanderen blijft die in ere houden. Het prachtige lied uit 2022 gaat over hoe je als vluchteling niet welkom bent in een West-Europees land (Marjolein Faber, leest u mee?). Maar het is tegelijk een ode aan diens zwangere vriendin Fleur, geschreven toen ze samen in een studentenkot woonden. Tuyishime was afgestudeerd als illustrator, maar moest sappelen van loontjes bij Bristol en Zeeman.
Want je hield van Vlaanderen
Maar Vlaanderen hield niet van jou
Ik zag Porcelain id voor het eerst in mei van dit jaar, in een bovenzaaltje in Arnhem. Ondanks het bescheiden succes van Bibi:1 en het feit dat die op verschillende festivals in België en Nederland staat, was er hooguit twintig man (m/v/x) publiek aanwezig. Het weerhield die – plus toetseniste en drummer – er niet van om alles te geven op het kleine podium. Ze speelden Arnhem plat.
In de toegift wist die het kleine publiek te verleiden tot community-singing. Het nummer Vlaanderen eindigt met wat schurende zinnen, die keer op keer worden herhaald. Wij zongen ze mee met tranen in onze ogen:
En houd me vast
Voor den donkere komt
Want ook ik schiet tekort
Want ook ik schiet tekort
