65 jaar geleden verscheen Kom van dat dak af van Peter Koelewijn. De start van de Nederlandstalige rock- en popmuziek. In al die jaren is veel prachtige Nederlandstalige muziek verschenen. De bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes kiezen deze zomer de in hun oren mooiste en meest ondergewaardeerde Nederlandstalige liedjes uit die 65 jaar.
Als mensen massaal op iets nieuws (een nieuw boek, film, muziek) duiken, ben ik in de regel ontzettend argwanend. Het zal de hype niet waard zijn. Zo liep ik een tijdje met een grote boog om Goldband heen maar dat was ten onrechte. De Wereld is één van de beste liedjes van de jaren twintig. Het is een voor nu origineel geluid, niet leunend op andere muziek die de afgelopen tien jaar geliefd was. Goede sound, goede energie, echt geweldig gedaan.
Er staat bewust “voor nu origineel geluid’. Goldband is natuurlijk totaal niet origineel. Bij 3voor12 hebben ze een vlog gemaakt over de invloeden voor Goldband: Dit Is Waar Goldband De Mosterd Vandaan Haalt. De Wereld zou zijn afgeleid van Ik dans dus ik besta van Het Goede Doel onder verwijzing naar Descartes (Saltare ergo sum denk ik dan altijd, nogal snobberig).
En zo kom ik toch weer bij mijn jeugd uit. Wat was ik als negenjarige onder de indruk van België en Vriendschap, die in mijn herinnering in 1982 ongeveer tegelijkertijd in de top 10 stonden en beiden bij TopPop voorbij kwamen. Mijn pa had de lp gekocht en ik was verkocht. Ik heb die plaat grijs gedraaid en spelde de bij tijd en wijle nihilistische teksten van deze eersteling van Het Goede Doel. Iets van Gevoel, Alleen, Gijzelaar, het is de vraag of je een negenjarige aan dergelijke teksten moet blootstellen. Niet alle teksten kunnen nog trouwens, naar de maatstaven van nu (de tekst van Vechten is voor mijn gevoel een pleidooi voor de vrijheid van meningsuiting en gedachten, het gegeven dat een ander alles mag vinden en zeggen en dat dat vrijheid is. De tekst van het liedje en woorden die daarin worden gebruikt zijn naar de maatstaven van nu echter totaal onacceptabel, zo zie je wat de tijd door de jaren doet).
De twee beste liedjes vond ik destijds denk ik In het Leven en Hou van Mij. De video van Hou van Mij heeft de tand des tijds niet echt doorstaan. De dame in kwestie laat toch duidelijk blijken, inclusief het afwijzen van diverse cadeau’s, dat zij niet open staat voor de avances van Henk Westbroek. Andere tijden, wellicht.
In het Leven, over de man die min of meer van straat werd opgepikt, maakte op mij destijds ook al veel indruk. Met de oren van nu klinkt ook de tekst van dit liedje behoorlijk nihilistisch:
Je zei “zwijg over liefde en denk niet aan geldEen moment van geluk da’s alles wat teltIn het leven”
De wanhoop van Westbroek (“Als ik zo maar ergens een broodje eet, ruik ik opeens de geur van je lichaamszweet“) klinkt overtuigend. Het gitaarspel van Sander van Herk is lyrisch en erg jaren tachtig. Tot op de dag van vandaag een overtuigend liedje. Na Normaal, mijn instap in muziek, was Het Goede Doel mijn volgende grote nieuwe muzikale liefde. Dat de plaat Betaalbare Romantiek van Goldband, toen ik er eenmaal voor open stond, bij mij indruk heeft gemaakt, bevestigde mijn liefde voor Het Goede Doel voor mij eigenlijk alleen maar.
