That song’s about a girl that I’d fallen in love with and it was basically about being connected to someone so much, that not only do you love them physically and spiritually, but when you sing along with them you harmonise perfectly.
Zoals ik al eens schreef komen de Foo Fighters niet om in de hits. This Is A Call kwam wel lekker binnen als debuutsingle, vier jaar later werd This Is A Call een hit op MTV (maar dat had meer te maken met de clip) en The Pretender is een soort anthem van de ‘zeroes’ geworden.
Everlong werd wel uitgebracht op single in Nederland, maar haalde tip- noch hitparade. Ik kreeg het liedje eigenlijk pas in de smiezen toen ik de akoestische versie hoorde die op de Best Of-cd staat. Everlong is een typisch Foo Fighters-nummer met een stuwende gitaar, pakkende brug en refrein dat helemaal los gaat. Dave Grohl zingt laag tijdens de coupletten, in het refrein schakelt hij een octaafje omhoog.
In de akoestische versie houdt hij zich in: het lijkt wel alsof hij de tekst fluistert. De hoofdrol is ook niet weggelegd voor zijn zang, maar voor de prachtige begeleidingsgitaar. Ondanks het ontbreken van de drumpartij hoor je de prachtige drumbreak doorklinken in de brug.
Het liedje gaat trouwens dus lust en liefde. Roarrr.
Dank aan Jorrit, die me wees op deze live-uitvoering bij Howard Stern. Het schijnt de eerste keer te zijn dat Grohl het live deed.
Dat zijn de echte. Die een liedje ook zonder band kunnen laten staan als een huis.