Ik ben gefascineerd door Leif Eriksson. De Viking die rond het jaar 1000 als eerste westerling Noord-Amerika bezocht, en in tegenstelling tot Christopher Columbus bijna vijfhonderd jaar later, er geen pleuriszooi van maakte en weer netjes terug naar Europa reisde. In Reykjavik staat een standbeeld van Eriksson, en ook in Canada en de Verenigde Staten kom je z’n beeltenis vaak tegen.
Interpol vernoemde de afsluitende track op hun debuutalbum Turn On The Bright Lights naar de ontdekkingsreiziger, al houdt de band het vaag waarom. Maar we kunnen het wel raden. Goede kans dat het in de kille sfeer zit. Turn On The Bright Lights, het debuut van Interpol, is geen vrolijke plaat. Het is de plaat die de sfeer van New York na 9/11 het beste vangt. Leif Erikson is op dat album de deprimerende afsluiter.
Luister naar de cryptische tekst en het wordt duidelijk dat Leif Erikson eigenlijk over een verstoorde relatie gaat. De passie spat er niet vanaf, zo blijkt uit de regels van zanger Paul Banks: ‘She doesn’t know that I left my urge in the icebox’. Prachtig hoe hij dat laatste woord uitspuugt. Er zit meer warmte in een diepvries.
Maar Leif Erikson gaat ook over reizen. Een ontdekkingsreis als metafoor voor een nieuwe relatie: ‘I’ll bring you when my lifeboat sails through the night’ en ‘It’s like learning a new language’. Een nieuwe taal, maar ze verstaan elkaar niet.
Als twee geliefden elkaar niet kunnen vinden omdat eerdere relaties hun sporen hebben nagelaten, blijft eenzaamheid over. En de seks is evenmin geweldig. Hoe eenzaam moet het dan zijn geweest voor de ontdekkingsreiziger op het noordelijkste puntje van wat tegenwoordig Newfoundland heet. Een ijzig terra incognita waar geen warmte te vinden is.
Eriksson liet Noord-Amerika achter zich. Deze relatie is eveneens verdoemd.
