Zelf ben ik niet zo van de instrumentale muziek, vaak mis ik toch de zang, maar soms wordt ook ik aangenaam verrast door een muziekstuk waar eigenlijk zang overbodig is. Waar het er door de muziek zo krachtig naar voren komt, dat woorden geen toevoeging meer zijn. Bij het nummer True Sorry van de Frans-Libanees Ibrahim Maalouf is dat zeker het geval.
Ik moet eerlijk zeggen, ik hou wel van de trompet in de hedendaagse muziek. Chicago met hun eerste albums bijvoorbeeld, en in Nederland vind ik Kyteman ook gewoon sterk. Maar deze trompettist is wel van Champions League-niveau.
Geboren in Beiroet, vluchtte hij met zijn familie vanwege de burgeroorlog naar Frankrijk, waar hij verder opgroeide. Hij speelt op een trompet met een extra (vierde) ventiel, een uitvinding van zijn vader Nassim Maalouf en hiermee kan hij ook kwartmaten spelen. Dit geeft zijn trompetspel ook een wat oosters tintje in veel nummers. Op zijn zevende leerde hij trompet spelen en na aardig wat omzwervingen (onder andere als trompetleraar) kwam hij toch aan opnemen toe. En dat werd een succes. Nu speelt hij over heel de wereld, maar verrijkt hij zijn jazzy trompetstijl met veel andere instrumenten, zodat zijn muziek soms ook de rockkant of zelfs de elektronische kant op gaat.
Maar niet in dit nummer. Hier heeft de trompet van Maalouf het zwaar. Al in het begin van het nummer lijkt het erop dat de schrijver het zwaar heeft en baalt van de beslissingen die hij heeft genomen. Als andere trompetten mee inzetten, lijkt het wel alsof er een vraag- en antwoordspel zich ontvouwd in dit nummer. In de tussenstukken neemt de trompet van Maalouf het weer over en voelt het alsof er wordt nagedacht wat er allemaal niet goed is gegaan. Na een eruptie van trompetten, waarbij alles tot een hoogtepunt komt, eindigt het nummer weer heel klein, bijna tot zelfmedelijden toe. Fantastisch.
Ondanks dat Maalouf dus hetzelfde instrument als zijn vader bespeelt, is het niet zo dat zijn vader zomaar de keuzes toejuicht die zijn zoon muzikaal maakt. Zelf zegt Maalouf daarover dat hij in Libanon vaak kritiek krijgt over zijn keuzes en dat men liever heeft dat hij andere muziek maakt.
Maar de mix van oude oosterse melodieën en westerse instrumenten geeft een smeltkroes die uitstekend smaakt. En daar mogen we van genieten.
Foto: Thesupermat
