Mijn allereerste kennismaking met de melodie van Gabriel Fauré’s Pavane was door de Nederlandse zangeres Petra Berger. Het nummer Close Your Eyes was te vinden op haar (solo)debuutalbum Eternal Woman. Het gaat over Marie Antoinette van Oostenrijk, die troostvol in slaap wordt gezongen in deze bewerking. De entree van Petra Berger met dit album was veelbelovend, vanwege haar prachtige stem die een elftal klassieke nummers nieuw leven inblies. Helaas hebben haar albums daarna het succes van dit debuut niet meer overtroffen. Zij kwam op hetzelfde moment als veel gothic-metalbands met klassieke vocalen. Dat had raakvlakken kunnen hebben, maar ik heb het idee dat deze twee genres elkaar totaal gemist hebben.
Een muziekstuk met de naam Pavane vindt haar oorsprong aan het hof als mediterrane hofdans die op een statige wijze gedanst wordt. Het stamt al uit de 16de eeuw en Fauré die de Pavane uit deze coverstory schreef leefde enkele eeuwen later. Aanvankelijk schreef hij het stuk als een ‘bescheiden’ stuk voor piano, maar de uitbreiding vond zeven jaar later plaats richting orkest en Robert de Montesquiou maakte uiteindelijk ook nog tekst voor de muziek. De originele tekst is dus niet de tekst die Petra Berger gebruikt, maar de tekst die we terug horen in de versie van Anneke van Giersbergen, onderaan deze coverstory. Het stuk dat rechtstreeks van de hand van Faure komt, vind ik het mooist in orkestrale versie
Van de klassieke versie met orkest is het een kleine stap naar de dwarsfluit van Ian Anderson en dan komen we natuurlijk uit bij Jethro Tull. We vinden Pavane op enkele live-albums en op een Kerstcompilatie, die de naam Christmas Album draagt. Het is vooral een album dat een Schotse kerstsfeer neerzet en muzikaal lekker weg luistert. Ben je op zoek naar de oude progrock van Jethro Tull, dan kom je bedrogen uit. Toch kun je blij zijn met een album als dit, want het biedt een uitstekend alternatief voor alle SkyRadio-muzak rond kersttijd en leent zich uitstekend om het kerstdiner dansend met je schoonouders af te sluiten.
De melodie van Fauré’s Pavane is op iedere wijze indringend en schoon. Tekst is zeker niet nodig, maar de dichter De Montesquiou deed het en ik vind de klassieke uitvoeringen daarvan niet iets toevoegen aan de uitvoeringen op piano of door orkest. Totdat ik de versie van Anneke van Giersbergen met Árstíðir hoorde. Árstíðir is een kamerensemble uit IJsland dat klassieke muziek met Indiefolk weet te vermengen. Het is heel sferisch wat zij maken en om deze muziek compleet te maken zocht niemand minder dan Anneke van Giersbergen de samenwerking met hen op. Ze maakten samen een klassiek album Verloren Verleden. Zowel klassiek qua klassieke muziek, maar ook klassiek door een klassieker als Het Dorp van Wim Sonneveld. De combinatie van Árstíðir met Van Giersbergen is onbeschrijfelijk mooi en het album besluit met Pavane waarop Anneke de originele tekst van De Montesquiou zingt.
