Het voelde weer even alsof ik terug was in de negentiger jaren. Toen kocht ik regelmatig CD’s die in Nederland niet of nauwelijks te verkrijgen waren. Dat leidde tot lang wachten omdat het album ergens uit een ver buitenland moest komen en dit vaak weken duurde. Maar eigenlijk lukt het altijd wel, alhoewel het altijd een aardig uitzoekwerk was.
Anno 2022 had ik dat niet meer verwacht, maar het gebeurde mij onlangs toch weer. Geen CD, maar tegenwoordig koop ik veel meer vinyl, zeker als ik een album echt wil hebben. In Australië en Nieuw Zeeland was het album van Forenzics al wel te koop, maar de verzendkosten absurd hoog. Oorspronkelijk in de wijde omtrek van Nederland nergens te vinden, totdat ik na lang zoeken ergens in Oostenrijk (of all places) terecht kwam. De gok genomen en bestelling geplaatst en tot mijn stomme verbazing binnen vier dagen binnen.
Forenzics dus. Dat zal vast bij veel mensen geen belletje doen rinkelen, maar als ik de namen van Eddie Rayner en Tim Finn noem is dat wellicht wel anders. Samen met Phil Judd waren zij de grondleggers van Split Enz. Een band waar later ook nog Crowded House uit voort is gekomen.
Het verhaal van Forenzics begint eigenlijk al 47 jaar geleden. Split Enz had in Nieuw Zeeland hun eerste album (Mental Notes) opgenomen en voor de Europese en Amerikaanse markt leek het de platenmaatschappij beter om dit album opnieuw op te nemen. Als producer van deze gedeeltelijke heropname (niet alle nummers bleven over en een aantal nieuwe werd toegevoegd) werd Phil Manzanera aangetrokken. Manzanera zat toen al in Roxy Music, en ook Brian Eno maakte toen deel uit van die band.
Het album Second Thoughts werd opgenomen in de Island Studios in Londen, tegelijkertijd was daar Bob Marley zijn Exodus album aan het opnemen. Terwijl de mannen van Split Enz en Manzanera bezig waren, kwam Brian Eno langslopen,die een stukje muziek hoorde en zei: Niets meer aan doen, dit stukje uitbouwen en er een nummer van maken. Op dat moment deed de band daar niets mee, omdat dit een bruggetje in het nummer Walking Down The Road was. Als je naar dit nummer luistert, zit er op 3:49 een stukje muziek waarna Eno verwees. Past prima in dit nummer, maar volgens Eno dus een song op zichzelf.
Het was 2019 toen Tim Finn aan dit moment terugdacht en zijn oude maatje Eddie Rayner opbelde. Het was een begin van een hernieuwde samenwerking van een deel van de oorspronkelijke band Split Enz. Phil Judd had er geen zin in, maar wel Noel Crombie speelt (evenals bij Split Enz) op een aantal nummers mee. En ook de al eerder genoemde Phil Manzanera speelt op dit album mee.
Forenzics dus. Waar de NZ van Split Enz al verwees naar New Zealand, doen de NZ van Forenzics hetzelfde. De eerste albums van Split Enz werden doorgespit en kleine delen van nummers werden in de COVID-19 jaren nieuwe nummers. Zowel Finn als Rayner zaten ergens in Auckland en deelden steeds weer nieuwe stukken met elkaar. Zo werden enkele nummer ontleed en tot nieuwe nummers gemaakt. Eigenlijk zoals Eno het had bedoeld.
Het album wat in 2022 uitkwam heet Shades And Echoes een tekstuele verwijzing naar een tekstgedeelte uit het nummer Stranger Than Fiction. En zo is dit album ook een zoektocht, naar bekende en minder bekende kleine delen van songs uit de begintijd van de band. Het album klinkt fris, eigentijds. Mannen die met hun ervaring al jaren op elkaar zijn ingespeeld. Tim Finn heeft een wat andere stem gekregen, die hier en daar herinneringen oproept aan David Bowie ten tijde van Blackstar. De muziek van Rayner laat elke keer weer de vonk van Split Enz horen en referenties uit het verleden zijn nooit ver weg, maar leiden wel tot compleet nieuwe nummers. Veel verschillende stijlen die we gewend zijn van het verleden, met een hedendaagse touch.
Walking is wellicht het beste nummer van het album, maar er staan veel goede nummers op. Vaak ook teksten die wat zeggen. En er is genoeg te ontdekken. Walking gaat verder waar Walking Down The Road stopte. Luister nog even naar het Eno moment hierboven en dan naar dit nummer. Vanuit de ene song, ontstaat een (wat mij betreft) nog betere song en laat zien dat de heren nog niet uitgespeeld zijn.
