Het jaarlijkse kill your darlings-leed dat Snob 2000 heet. Voor je het weet is de lijst met keuzes té lang en moet er rigoreus gesneden worden. Over één track hoef ik nooit na te denken. Dopesmoker van Sleep staat er altijd in en schrap ik nooit. Geen denken aan. Dopesmoker über alles.
Vooral het stevigere gitaarwerk had in de eerste helft van de jaren ’90 last van een explosie aan subgenres. En die subgenres versmolten soms ook nog eens. Stonerrock en doom Metal, die kwamen elkaar al vrij snel tegen. Dan ben je van Kyuss via Cathedral zó bij Sleep. In 1992 kwam Sleep’s Holy Mountain uit. Dat album is nog steeds een onovertroffen classic.
De bandleden blowden zich suf en wiet blijkt al gauw een inspiratie voor een serie riffs van een nummer dat tijdens soundchecks en optredens vorm kreeg. Vandaar de werktitel Dopesmoker. Eerst nog maar zo’n 20 minuten lang, maar dat worden er op een gegeven moment ruim 63 minuten. De band stapt over naar een ander platenlabel, maar die ziet er uiteindelijk geen brood in. Ondertussen heet het nummer Jerusalem, was de band even uit elkaar en komt de song alsnog via een andere maatschappij op de markt in 1999. En in zes stukken. Natuurlijk waren de drie heren not amused. Vier jaar later volgt dan eindelijk de release van het volledige origineel. In 2012 verscheen er ook nog een Deluxe re-issue, en vanaf dat jaar vinyl her-uitgaves in zo wat elke denkbare kleur.
Wat is er zo bijzonder aan Dopesmoker? Het monotone en maniakale. Saai? Misschien. Maar waarom werkt de muziek zó verslavend? Alsof je een donkere, eindeloze tunnel ingetrokken wordt? Pure riffporno, zeg maar. S.M. Eens niet meteen aan Black Sabbath denken. Of misschien deed je dat juist wel, maar was je dat een riff later weer compleet vergeten. Iemand heb ik het wel eens pure martelmuziek horen noemen. Daar moest ik dan weer hard om lachen, ook al herkende ik wel wat in die opmerking.
Niet iedere Rock- of Metalliefhebber waardeert Dopesmoker. Er is ook geen tussenweg. Hier houd je van óf je hoort de duivel. De volle 63 minuten en 31 (of 34) seconden lang. Een prachtige keuze voor de Snob 2000, elk jaar weer.
