2020. Opeens kwam hij veelvuldig voorbij op de radio en schreef de muzikale pers hem de hemel in. Een gróte toekomst werd hem voorspeld. En ook ik viel voor de soloplaat van Goldkimono. To Tomorrow was zo’n zeldzaam plaatje dat balanceerde op de grens van dance, pop en alternative en daarmee in alle uithoeken van het muzikale spectrum lof oogstte. Opeens stond de Nederlander Martijn Konijnenburg zélf voor het publiek.
Tot dan toe hadden namelijk vooral ánderen met zijn creaties op de planken gestaan. Leaf bijvoorbeeld, dat halverwege de jaren ’00 in de hitparades stond met zijn WonderWoman, maar ook Krystl. Maar zijn grootste claim to fame was toch wel het schrijven van Kygo’s Firestone, dat een wereldhit werd.
Alhoewel… Afgelopen zomer was daar ineens het verhaal van Arjen Lubach. In zijn boek Stoorzender schreef hij dat hij in 2014 een wereldhit had geschreven, maar dat dit achter zijn rug om door ‘een vriend’ verkocht was aan een Noorse producer. Radio 538-dj Frank Dane dook erin en kwam tot de conclusie dat die hit Firestone moet zijn geweest. Maar de TV-presentator wilde dit niet bevestigen noch ontkennen. En wie die ‘vriend’ was, wilde hij ook niet kwijt. Het verband met Konijnenburg werd echter al gauw gelegd.
En misschien dat dát ook de reden was dat het daarna oorverdovend stil bleef rondom Goldkimono. Want hoewel hij nieuw werk uitbracht, was er van de aanvankelijke storm aan publiciteit en de juichverhalen weinig meer over. De pers roerde zich amper meer bij zijn nieuwe releases. Maar To Tomorrow mag niet vergeten worden.
