Meer vrouwen in de Snob2000? Ja graag! Zeker als ze van het kaliber zijn van Eefje de Visser. Een heerlijk eigenzinnige en kunstzinnige singer-songwriter die we in Nederland absoluut moeten koesteren. Ze gaat helemaal haar eigen weg, doet precies wat ze zelf wil. En die eigenzinnigheid staat al zo’n 10 jaar garant voor bijzondere albums van een uitzonderlijk hoge kwaliteit.
In 2009 won ze de Grote Prijs van Nederland en maakte ze haar debuut in De Wereld Draait Door met het fenomenale nummer Hartslag. Na een jaar van uitgebreid toeren bracht ze in 2011 haar eerste album uit: De Koek. Twee jaar later verscheen Het Is, misschien wel mijn favoriete Eefje-album. In 2016 verscheen Nachtlicht en in 2020 Bitterzoet, dat in december 2020 werd uitgeroepen tot het beste album van het jaar door de muziekcritici van OOR. Nog nooit eerder eindigde een plaat van eigen bodem op de eerste plek van OOR’s Eindlijst. Maar Eefje flikt ‘t ‘m gewoon!
Wat Eefje de Visser zo bijzonder maakt, is haar talige muziekgevoel. Of haar muzikale taalgevoel. Haar taalgrapjes zijn even vernuftig als subtiel: De koek was op – maar jij bakte meer (De Koek) – Ik slaap alle moed bij elkaar (Hartslag). En de pauzes die ze laat vallen tussen twee zinnen is vaak net zo veelbetekenend als de zinnen zelf.
Live is Eefje altijd de moeite waard. Ze kiest niet voor de weg van de minste weerstand, maar speelt haar nummers graag in een andere uitvoering dan die van het album. Mocht je haar nog nooit live gezien hebben, ga dat dan echt een keer doen (zodra dat weer kan). Of bekijk de stream van Bitterzoet, de concertfilm uit 2020!
Ongeveer is het eerste nummer van Het Is. Met wat akoestische gitaren schept ze een intieme, warme sfeer. Een beetje dromerig, maar net niet té. Ze neemt je mee op reis in haar auto. Het schemert. Woorden zijn overbodig.
