Keuze Joop Broekman: Steel River
Toegegeven, eind jaren ’80 raakte hij bij mij helaas minder in beeld toen versterkte gitaren, dance en hiphop steeds meer het muzikale wereldbeeld gingen bepalen. Maar de man was wel onderdeel van de soundtrack van mijn jeugd.
Hitje Fool (If You think It’s over) blijft me al vanaf 1978 bij. En als tiener met wat meer zakgeld en een bijbaantje kan ik eindelijk elpee’s scoren. Chris Rea’s gelijknamige album (1981) is een van mijn eerste aankopen. Ik smelt bij de lyrics van Every Beat Of My Heart, hoewel het nummer ietwat klinisch over komt. Het is een plaat die ik ook in het bijzijn van mijn ouders kan draaien.
Gek genoeg doet het werk van Rea in het Verenigd Koninkrijk dan nog niet zoveel. Een paar jaar later lukt het dan eindelijk wel met de albums Shamrock Diaries, On The Beach en Dancing With Strangers. Ook internationaal.
Rea bleef trouw aan zijn muziek, zeg maar de interessantere kant van het spectrum softrock. De blues was nooit ver weg en vooral in de tweede helft van zijn carriére was dat goed in zijn songs te horen, ook in combinatie met jazz. Hier begon ook zijn gezondheid hem steeds meer in de steek te laten. Toch doorstond hij zware operaties en vond telkens de kracht om muziek te blijven maken en op te treden. Niet alleen voor zijn trouwe schare fans, maar ook voor zijn vrouw en twee dochters.
Rea heeft een van de beroemdste en sfeervolste Kersthits op zijn naam. De tekst voor Driving Home For Christmas schreef hij tijdens een lange autorit van London naar Middlesbrough in 1986. De auto werd bestuurd door zijn vrouw omdat hij zelf een rijverbod had. Geld voor een treinkaart was er even niet. Een paar jaar later verschijnt de single.
Ook al volgde ik Rea’s muziek maar zijdelings in deze eeuw, toch heb ik respect en ook wel eerbied voor zijn werk. Al die grappen na zijn overlijden deden me daarom erg weinig. En iedereen die mij een beetje kent, weet dat er met mijn gevoel voor humor weinig mis is.
Het album Shamrock Diaries heeft nog steeds een speciale plek in mijn hart. Een warme plaat, bij soulvolle opener Steel River weet je dat je de andere nummers ook wil horen. Na al die jaren intrigeert de regel ‘Making Love To A Carol King Record Playing’ nog steeds. Ik draaide de plaat wel eens als er een vriendinnetje langskwam en wist pas later wie Carole King was.
Steel River is een ode aan ziin hometown Middlesbrough, voorheen een industriestad en hoe die plek veranderde door de jaren heen. Het was ook de bijnaam voor de Tees rivier, waaraan de stad ligt. Nostalgische herinneringen aan zijn jeugd komen voorbij, maar ook mijmeringen over hoe het had kunnen zijn. En het oude dat voorgoed verdwijnt voor het nieuwe, een thema wat nog wel eens terugkwam in zijn werk.
Op 22 december 2025 overleed Chris Rea in een hospitaal na een kort ziekbed. Hij werd 74 jaar.
Keuze van Mers: All Summer Long (2000)
Een ode aan Chris Rea door twee bloggers. Niet meer dan verdiend. Net zoals Joop deden de grappen na zijn overlijden mij ook weinig. Rea was een hele goede en veelzijdige artiest. Hij had een prachtige en prettige stem, kon ontzettend goed gitaar spelen, schreef erg mooie teksten en zijn muziek bestaat uit hele gevarieerde en mooie producties die altijd een authentieke warmte hadden. Hij kon als geen ander sfeer bouwen en melodieën creëren. Hij volgde in zijn muzikale carrière altijd zijn eigen pad en het ging hem niet om de populariteit.
Ik heb ontzettend getwijfeld welk nummer ik aan deze ode wilde verbinden en uiteindelijk bleven twee nummers hangen: Loving You Again, met Motown invloeden en All Summer Long maar dan wel de versie uit 2000. Uiteindelijk is het de laatste geworden. Rea schreef het nummer uiteraard zelf. Ik begrijp dat dit een remake is van de versie uit 1985 maar de teksten van beide nummers zijn heel anders. Dus hij heeft het nummer opnieuw uitgevonden denk ik dan. All Summer Long gaat over vrijheid, verlangen, reflecteren, ontsnappen aan zorgen en het najagen van een zomerse droom: een gevoel van lichtheid en hoop. Het gaat niet over een specifieke romance of iets dergelijks. Het gaat niet over drama maar over kleine momenten die groot voelen. In de auto stappen, de weg op en naar zee rijden.
Dit nummer doet iets waar Rea heel goed in is: het luchtige combineren met melancholiek. Daarom raakt dit nummer mij heel erg. Het voelt heel vrolijk aan door de melodie en instrumentalen maar de tekst en zang van Rea (het is prachtig gezongen) laten het ook melancholisch aanvoelen.
Die instrumentale frase die steeds terugkomt, bijna als een motief, is de ziel van het nummer en klinkt echt heerlijk. Het is eenvoudig, maar emotioneel geladen. Het voelt als een herinnering die je niet helemaal kunt plaatsen, maar die je wel raakt. En precies dat is Rea’s kracht: hij schrijft melodieën die niet schreeuwen, maar fluisteren. Rea zingt hier alsof hij achterover leunt in een stoel, met een glas wijn binnen handbereik en de zon die net ondergaat. Zijn stem is warm, doorleefd, nooit gehaast. Hij hoeft niet te forceren; zijn charme zit in de rust, de timing, de bijna nonchalante emotie.
All Summer Long is geen nummer dat je “luistert”; het is een nummer dat je meeneemt. Het roept beelden op van autoritten langs de kust, avonden die maar niet willen eindigen, en dat typische Rea-gevoel van nostalgie zonder verdriet. Nu mag hij ergens anders achterover leunen met een glas wijn en de zon die net ondergaat.