L7 – Pretend We’re Dead

Afgelopen zomer schreven we hier een maand lang alleen maar over vrouwelijke artiesten. Waarom? Omdat statistieken telkens weer uitwijzen dat vrouwen er maar bekaaid vanaf komen in de muzieklijstjes, ook in de Snob 2000. En dat is niet terecht. Een band over wie een blog in die maand niet misstaan had, is L7. Maar dat is niet gebeurd, dus doe ik het nu alsnog.

L7 bestaat volledig uit vrouwelijke artiesten. Dat was overigens niet een bewuste keuze. Oprichters Suzi Gardner en Donita Sparks versleten heel wat mannen in hun zoektocht naar een geschikte bassist en drummer, maar vonden die uiteindelijk in Jennifer Finch en Dee Plakas.

De band begon mid jaren tachtig in de punk en metal scene in L.A., maar trok in 1989 naar Seattle om daar mee te liften op de positieve vibe van de opkomende grunge. Dit hielp om hun naam te vestigen, maar ze wisten dat als ze echt bij het grote publiek wilden doorbreken, ze moesten tekenen bij een van de grote platenlabels. Dit gebeurde en hier bracht L7 haar derde en beste album Bricks Are Heavy uit. Het gehoopte succes kwam en L7 trok de wereld over en speelde met de groten der aarde.

Op dit album staat ook de bekendste hit van L7, Pretend We’re Dead. Donita Sparks schreef het in slechts enkele minuten na een vervelend geëindigde relatie, al veranderde ze de tekst vervolgens wat om het meer over de apathie van de wereld te laten gaan (want een liefdesliedje kon echt niet!). 

Over L7 valt nog veel te vertellen. De dames waren uitgesproken, provocerend en hun carrière verliep verder verre van soepel. In 2016 is er een leuke documentaire over gemaakt die je gewoon op Youtube kan zien, dus ga die bekijken.

Er resten mij nog wel enkele vragen. Ten eerste: Was L7 een grunge-band? Ze worden er meestal wel toe gerekend en kwamen rond 1990 ook op in Seattle. Maar eigenlijk begonnen ze al ruim daarvoor in de punk-scene in L.A., toen grunge nog niet bestond. En als ze dan tot de groten der grunge behoren, waarom zien we dat niet terug in onze lijsten? Nirvana, Pearl Jam, Soundgarden en ga zo maar door… allemaal door mannen gedomineerde bands die hoog scoren. En L7? Bereikte in Nederland nooit het grote publiek. Maar wel de Snob 2000 gelukkig, al is het met moeite. Dit jaar staat Pretend We’re Dead er voor de vierde keer in.