Eigenlijk ben ik net iets te jong voor veel bands die ik goed vind. In nogal wat gevallen waren ze al uit elkaar voor ik op de leeftijd kwam om naar concerten te gaan. Neutral Milk Hotel is er zo een. Hun bekendste album In The Aeroplane Over The Sea kwam uit toen ik 14 was. Het internet stond nog in de kinderschoenen en ik kwam nog niet in contact met wat ik nu als goede muziek beschouw. Dit kwam pas later toen ik de Oor ging lezen en zo via interviews met artiesten in contact kwam met bands die als inspiratiebronnen hadden gediend. Het heeft ervoor gezorgd dat het nogal eens voor gezorgd dat ik het moest doen met de albums en ik kan wel zeggen dat ik In The Aeroplane Over The Sea inmiddels wel aardig grijsgedraaid heb.
Neutral Milk Hotel was een collectief rond de Amerikaanse zanger/gitarist Jeff Mangum. In de jaren ‘90 maakte de band twee albums waarna ze in de anonimiteit terugtraden. Het heeft ongetwijfeld bijgedragen aan de haast mythische status die de band daarna gekregen heeft.
Het album In The Aeroplane Over The Sea heeft de rest gedaan, het is een bijzonder album. Een belangrijke inspiratiebron voor Mangum was het boek van Anne Frank. Hij raakte geobsedeerd door haar verhaal en nam dat mee in de teksten van dit album. In Holland, 1945 doet hij dat op bepaald niet subtiele wijze.
The only girl I’ve ever loved
Was born with roses in her eyes
But then they buried her alive
One evening, 1945
With just her sister at her side
And only weeks before the guns
All came and rained on everyone
Anne Frank kwam in het voorjaar van 1945 om in het concentratiekamp Bergen Belsen in Duitsland. Haar zus Margot zou niet veel later ook in dit kamp overlijden. Het wrange is dat het kamp slechts enkele weken later, in april, bevrijd werd.
Dat is niet de enige verwijzing naar een jonge vrouw die in de Tweede Wereldoorlog omkwam. Volgens Kim Cooper, die een interessant boekje over het album schreef, is dat echter een onbewuste. De slotzin van het nummer kan gezien worden als verwijzing naar Die Weiße Rose. Een groep studenten, waarvan Sophie Scholl tegenwoordig de bekendste is, die vanwege hun verzet de doodstraf kregen.
All when I’d want to keep white roses in their eyes
Het maakt van Holland, 1945 een indrukwekkend nummer, wat niet alleen goed klinkt maar waar ook een verhaal achter zit. Het is dan ook meer dan terecht dat dit nummer weer een plekje in de Snob 2000 veroverd heeft. Plaats 1894 om precies te zijn. Het is in de onderste regionen vaak een carousel van oudgedienden, nieuwe nummers en herintreders. Wat dat betreft zal het ieder jaar spannend blijven of dit nummer opnieuw een plaatsje op de lijst heeft.
Uiteindelijk is het ook met het live kunnen zien van Neutral Milk Hotel nog goedgekomen. In 2014 kwam de band kort bij elkaar voor een reünie en kon ik ze in Paradiso zien. Ik kan er niet om heen, bij het voorkomen van enkele bandleden dacht ik even dat ik in Plopsaland terecht was gekomen, maar de muziek was wel degelijk overtuigend.
Afbeelding: Wikimedia