Ska, rocksteady en reggae (en vooruit, ook soul) staan voor eeuwig in het krijt bij deze man. Op 24 november 2025 stak hij voor het laatst de rivier over. Jimmy Cliff werd 81 jaar.
Maar hij kwam op 30 juli 1944 ter wereld als James Chambers. In zijn jeugd is hij van erg jongs af aan bezig met zingen en liedjes schrijven. Op zijn zeventiende neemt hij zijn eerste single op, geproduceerd door Leslie Kong (die ook bij Bob Marley’s eerste singles aan de knoppen zit). En een paar jaar later is hij een ster op Jamaica.
Bij het Island-label stikt het intussen van de artiesten met veel succesvolle (ska-)singles. Opperhoofd Chris Blackwell ziet in Jimmy Cliff dé persoon om daar verandering in te brengen. Dat gaat goed totdat Blackwell de muziek van Cliff bij het rockpubliek probeert te slijten. Iets wat later (na een aanloop van een jaar of 3) wel zou lukken met Bob Marley, maar Cliff ziet dat helemaal niet zitten en stapt over naar het Trojan-label. Waar dan het succes echt losbarst met Wonderful World, Beautiful People en Many Rivers To Cross. Die laatste zou nog veel bekender zouden worden in de uitvoering door anderen. En niet te vergeten You Can Get It If You Really Want. De film The Harder They Come (waarvan de door acteur Cliff gezongen titelsong uiteindelijk ook het rockpubliek raakt) zorgt pas echt voor wereldfaam. Het is 1972.
Bob Marley laat na zijn overlijden in 1981 een enorm gat achter in de reggae-muziek. Cliff wordt niet beschouwd als een van zijn natuurlijke opvolgers en die vindt dat helemaal prima. Scoort twee jaar later een wereldhit met Reggae Night en is intussen steeds meer geliefd geraakt bij rockartiesten die zelfs minder bekende nummers (Trapped, iemand?) van hem oppikken.
Na zijn prima plaat Cliffhanger (uit 1985) ben ik Cliff nog maar heel globaal gaan volgen. Hij bleef toegankelijke muziek maken voor een breed publiek en het hielp ook dat zijn muziek in films te horen was. Terecht dat hij dan ook in 2010 in de Rock and Roll Hall of Fame opgenomen werd, na Marley de tweede Jamaicaan die deze eer te beurt viel.
Jimmy Cliff gooide zijn ziel en zaligheid in de muziek, of het nou een eigen nummer was of dat van een ander. Vorig jaar schreef ik ook al over hem, omdat zijn gedreven cover van Guns Of Brixton een prachtige stemtip is voor de Snob 2000. De wereld gaat zijn warme en positieve uitstraling missen. Daarom koos ik voor een toepasselijke track uit een favoriete feelgood film om hem nog een laatste keer te eren.