Tijdens de stemperiode voor de Snob 2000 was het wel een dingetje op Bluesky: te weinig vrouwen in de lijst. En eerlijk is eerlijk, ik mopperde er zelf ook over, want wat miste ik veel. Ik vind het bijvoorbeeld prima om in plaats van Belle & Sebastian op Camera Obscura of Allo Darlin’ te stemmen. Maarja, als het niet op de keuzelijst staat wordt het lastig en de vrije keuzes zijn beperkt. Maria Mena stemmen ging mij dan weer te ver, vrouwen kunnen echt wel meer dan radiovriendelijke pop maken. Gelukkig zijn er andere pareltjes wél op de keuzelijst te vinden.
Neem Warpaint met Love Is To Die. Prachtnummer en ik was verrast om te zien dat deze vorig jaar de eindlijst niet gehaald heeft. In 2023 was de vrije val al ingezet, van plek 1396 in 2022 naar 1946. Het nummer lijkt een beetje vergeten te zijn door de stemmers. Vingers gekruist dat het nummer dit jaar een glorieuze comeback in de lijst der lijsten maakt.
Warpaint werd in het begin nog wel bijgestaan door wat mannen, maar hun grootste successen boekt het Californische viertal nu al een tijdje met een volledig vrouwelijke samenstelling. Met Stella Mozgawa (veelgevraagd sessiemuzikant, o.a. Kim Gordon en John Grant) op drums, Jenny Lee Lindberg op bas, Theresa Wayman op gitaar met Emily Kokal als frontvrouw.
En om toch even een rant af te steken: in veel verhalen over de band wordt er verwezen naar de relatie die Kokal in de begintijd van de band had met een bekende gitarist. Wat mij betreft totaal oninteressant en iets wat bij mannelijke muzikanten niet snel gedaan wordt over hún partners. Het maakt Warpaint daarmee juist een heel ondergewaardeerde band. Puur op hun eigen verdiensten (inmiddels vier albums en een EP) is het een band die in de Snob 2000 thuishoort.
Warpaint leerde ik kennen ten tijde van hun eerste album, The Fool, uit 2010. Eerlijk is eerlijk, het was geen liefde op het eerste gehoor. Ik vond Undertow een mooi nummer maar de rest van het album moest toch wel even groeien bij me. Bovendien vind ik de hoes echt ontzettend lelijk. In 2014 bracht de band opvolger Warpaint uit. Dat album heeft tenminste wel een mooie hoes. Maar het gaat natuurlijk vooral om de muziek!
Het eerste nummer dat ik van dit album hoorde was Love Is To Die en ditmaal was ik wel meteen verkocht. Hier gebeurde iets! Waar ik de eerste plaat toch wat loom vond zat hier een stuk meer spanning in. Het is lastig het nummer in één genre vast te pinnen, het zit uiteraard in de indie hoek, maar de band heeft zelf in interviews ook gezegd door R&B en rap beïnvloed te zijn. Daarnaast wordt de muziek soms ook wel als psychedelisch, dreampop of shoegaze omschreven. Een mix van stijlen kortom.
Uiteindelijk maakt het ook niet uit hoe je het noemt, het blijft een geweldig nummer.
Afbeelding: Wikimedia