Streamingdienst heeft onze vakantie gered. Toen we nog geen Spotify in de auto hadden, hadden we hoesjes met CD’s bij ons in de auto. Toen de kinderen iets ouder werden, kwam hun smaak ook in die hoesjes. Kinderen voor Kinderen en Ed Sheeran, ze moesten qua smaak best van een eindje komen. Dan was Spotify toch een heel stuk makkelijker en prettiger. Samen een vakantieplaylist maken: we mochten alle vier daar onze favoriete liedjes op kieperen. Er moesten wel wat regels gesteld worden. Hoe trots het mij als vader ook maakte dat een kind van destijds een jaar of tien Sky Blue Sky van Wilco integraal op de playlist had gezet: het was een beetje veel van het goede. Verder moest de zoon duidelijk worden gemaakt dat niemand, echt niemand, blij werd van veertig liedjes Eminem. Schrappen dus.
Verder moest duidelijk worden gemaakt dat de meerderheid het niet altijd bij het rechte eind heeft. Drie mensen in de auto kunnen wel menen dat Ian Dury & The Blockheads, Matt Bianco of Tiga (werkelijk!) redenen zijn om de chauffeur uit te lachen: zij hebben het niet bij het rechte eind en de liedjes blijven aan.
Die vakantieplaylisten maken we nu al een jaar of 8. Ieder jaar / twee jaar een nieuwe, met ook wel de niet handhaafbare belofte dat we niet steeds dezelfde liedjes als de vorige jaren op de lijst zetten. Het leuke daaraan is, is dat je de ontwikkeling van de smaak van de kinderen op zo’n leuke manier kunt volgen. Over Dernière danse van Indila, op uitdrukkelijk verzoek van mijn dochter op de vakantieplaylist, ga ik het nog eens hebben. Wat een leuk liedje is dat.
Maar nu eerst The Coral. Toen Dreaming of You ergens op een Duitse Autobahn onderweg naar Italië voor het eerst voorbij kwam, vroeg mijn liefie nog aan mij wat dit was: meestal een signaal dat zij een liedje leuk vindt en er van uit gaat dat ik hem op de lijst had gezet. Ik kende het nog niet. Navraag op de achterbank maakte aanvankelijk nog niet zo veel duidelijk. Dochter had een luisterboek op haar oortjes en zoon was, zoals vaak in de auto, aan het slapen. Toen The Coral een dag of wat later weer voorbij kwam, was hij wel wakker. “Ken je dit niet? Sjeez!” bracht hij nogal snobberig uit. Hoe hij aan het liedje kwam weet ik niet, zal wel via Tiktok of een één of andere playlist zijn gekomen.
Dreaming of You komt al weer uit 2002. De laatste jaren heel soms in de Snob 2000, maar vaker erbuiten. Hopelijk vindt The Coral dit jaar wel zijn plek in de Snob 2000. Want wat een heerlijk zomers liedje is dat toch. Als de koortjes voorbij komen, breekt spontaan de zon door. Dreaming of You stond op de gelijknamige, voor een Mercury Prize genomineerde plaat. The Coral blijkt nog steeds te bestaan, in 2021 hebben ze een plaat uitgebracht. Genoeg aanleiding om eens verder in het oeuvre van The Coral te duiken, maar voor nu Dreaming of You me in deze natte decembermaand terug naar Italiaanse stadjes, bergmeertjes en al het andere dat de vakantie te bieden heeft.
Foto via wikipededia