Er zijn vele manieren om een nieuwe band te leren kennen: via de radio, een streamingsdienst, een platenzaak, een festival of van horen zeggen. In dit geval was het X, het inmiddels door mij verlate podium, waar ik ene Leon G. tegenkwam. G. bleek de drummer van The Yearlings. Leon Geuyen stapte (gelukkig) net als ik over naar het veel mildere BlueSky, waar hij onder de naam @Gasolinebrother.bsky.nl zijn hart lucht over politiek, wielrennen en muziek. Dat laatste vooral over The Yearlings.
Ik had die naam wel eens ergens voorbij zien komen, mogelijk omdat René van Barneveld er iets in deed maar, om eerlijk te zijn, ik had nog nooit naar The Yearlings geluisterd. Door het enthousiasme van Leon (best wel een bijzonderheid op social media) veranderde dat, helemaal toen hij begon over de opnames voor hun nog te verschijnen album, de eind-mix, de release en vervolgens de zeer goede ontvangst van de plaat, After All The Party Years.
Nadat ik de recensie van Menno Pot had gelezen zag ik op BlueSky dat Leon (terecht) apetrots was op de vier verkregen sterren. Menno: mooie liedjes, gitaren die de rug rechten en rustig hun verhaal vertellen, alsof ze elkaar – en ons – met wijze klanken moed willen inspreken. Het is inderdaad een heerlijke liedjesplaat geworden. Het mag eigenlijk niet meer gezegd, maar ik kan het niet laten: on-Nederlands goed. Als je niet beter weet, denk je naar een Amerikaanse band te luisteren.
After All the Party Years is hun vierde langspeler. De eerste, The Yearlings, geproduceerd door Sjako’s Wouter Planteijdt, verscheen al in 2002. Twee jaar daarna verscheen Utrecht (vernoemd naar hun thuisstad) en toen werd het lange tijd stil, tot 2018 Skywriting uitkwam. Ook deze plaat werd goed ontvangen, maar om de een of andere reden werden The Yearlings nog steeds niet echt opgepakt. Het begint erop te lijken dat dit nu wel gebeurt, want het feestje dat de band deze maand in de Utrechtse Club Nine viert is al lang volledig uitverkocht.
Dat feestje is ter ere van hun 25-jarig bestaan. Kijk, dat weet ik dan weer door @Gasolinebrother.bsky.nl, amateur renner en slagwerker van The Yearlings, de alt.countryband die vaak wordt vergeleken met REM, Wilco en The Jayhawks. Dat wat lome geluid van die laatste band hoor je ook terug bij het Teenage Fanclub-achtige Torn Bags of Asian Takeout.
Toch, leuk al die vergelijkingen, maar als je het als jaarlingen al vijfentwintig jaar op zo’n hoog niveau volhoudt, doe je vooral zelf toch iets héél goed.
Photo: René Martens / Sterkportret