Ken je die van die twee mannen aan de bar? Ouwe gabbers en onverbeterlijke kruimeldieven. De één een gladde prater van de straat, de ander een lulletje lampenpit, die er uitziet als een niet al te snuggere kantoorklerk. Terwijl ze samen een pilsje drinken doet de een de ander een voorstel van het soort dat je niet kunt weigeren: een eenvoudige klus die hen beide veel geld op zal leveren. Bolle Robert staat op de uitkijk, Bert chauffeurt, vingervlugge Lex weet alles van elk type kluis. Als jij nou eens voor het gereedschap zorgt? Oh, één ding nog: kom nuchter en vertel niets aan je loslippige vriendin!
Een hallucinant hoorspel, waar Frits Spits zowaar een steunplaat in ontwaarde. En terecht: 45 jaar geleden haalde deze a-typische discokraker een dertiende plek in de Top 40. Dat de bijbehorende Top Pop-clip wegkijkt als een scene uit de basisschoolmusical mag de pret niet drukken: het klinkt allemaal On-Nederlands goed. En zelfs nóg beter in de maxi-versie. Daarin de wordt single in lengte zo’n beetje verdubbeld, net als het oeverloze geleuter over de geplande kraak. Maar daarbij krijgen we niet één, maar tweemaal die korte maar krachtige, uit de bocht gierende saxofoonsolo cadeau.
Achter daverend duo Max ‘n Specs gingen Lorenzo Mills en Robin Lent schuil. De eerste had enkele jaren eerder nog in American Gypsy gezeten, dat hier te lande een bescheiden succes genoot met Lady Eleanor. Tekst en muziek voor Don’t Come Stoned And Don’t Tell Trude kwamen uit de pen van Ilja Gort. Tegenwoordig wijnboer in Frankrijk en graag geziene gast bij Omroep Max, maar in een vorig leven speelde hij mee met Nederbeat-grootheden als After Tea en Brainbox. Geld verdienen deed hij pas als componist en arrangeur van reclametunes, waaronder Duo Penotti en van Nescafé (de panfluit!).
De echte blikvangers zijn natuurlijk de zangeressen van het plagerige achtergrondkoor. Ze lijken ook nog een verdienstelijk moppie saxofoon te blazen. In één van de twee herkennen we Cherry Wijdenbosch. In het kader van de themamaand 65 jaar Nederlandstalige popmuziek bewierookte collegablogger Hans vorig jaar het briljante Vang Me. De al even onweerstaanbare groove van Don’t Come Stoned And Don’t Tell Trude mag dan voor rekening komen van een wijnbouwer, dankzij Cherry (zwijmel) transformeren die twee zondagskinderen van een inbrekers in Spargo voor snobs!
On-Nederlands Goed is een vreselijke term. Misplaatst calvinisme. En daarmee typisch Nederlands. On-Nederlands Goed impliceert dat er normaal gesproken weinig soeps uit Nederland komt en dat de uitzondering die regel bevestigt. Wat een flauwekul. Er komt al decennia fantastische, schitterende, geweldige, toffe muziek uit Nederland. Aandacht voor vergeten parels en nooit ontdekte muzikale schatten. Uit Nederland.