Ok, wat hebben we? Drums en bas natuurlijk, zonder ritmesectie vaart niemand wel. Gitaar. Zang. Wat nog meer? Tweede gitaar. Blazerssectie. Toetsen. Tweede drum. Derde drum? Viool? Zijn we er zo? Oh nee, achtergrondzangeressen en -zangers natuurlijk. Akoestische gitaar erbij.
Die derde drum is natuurlijk wat overdreven (alhoewel de mannen van Soulwax denken: hou mijn bier maar even vast). De rest kan zo in een beetje rockband. Bij Bruce met zijn E-Street band zag je dit hele gezelschap voorbij komen. Gevolg? Snel een dichtgesmeerd geluid. Een brij. De drie gitaren die je niet meer van elkaar kunt onderscheiden. Liedjes worden er ook wat eenvormig van, als het gezelschap op het podium zo ruim is bemeten.
Daan Schinkel en Björn Ottenheim zullen gedacht hebben: dat kan anders. Kaler. Rudimentair. Experimenterend. En ontzettend opzwepend. zZz is geboren en bestaat dit jaar al weer 25 jaar. zZz bestaat uit een orgel (bespeeld door Schinkel) en drums (bespeeld door Ottenheim, die ook zingt). Met zijn tweeën weten ze van de beperkingen juist een ontzettende kracht te maken. Gejaagd, is het eerste dat bij je opkomt. Broeierig. Als The Doors on speed. Zo’n Hammond-geluid is van zichzelf al een feest om te horen.
Eersteling The Sound of zZz kwam in 2005 uit bij Excelsior en had aanzienlijk meer bekendheid dan ik me nu kan herinneren. Extacy zat in de Giphart-verfilming Phileine Zegt Sorry. Lalala haalde het zelfs tot Crime Scene Investigation. De band zelf speelde in de Verenigde Staten, Japan, toerde in diverse Europese landen. Je kunt wel zeggen dat hun wonderlijke sound wel aansloeg.
zZz bracht nog wel enkele platen uit (Running with the Beast!) maar daarna werd het wat stil rond deze fijne band. Bij het voorbereiden van mijn lijstje voor On-Nederlands Goed, stond zZz al snel in de planning. Maar kennelijk vond zZz dat het slapende bestaan lang genoeg had geduurd: op 28 augustus van dit jaar bracht ze Hey Hey uit. Iets gepolijster, ietsje gladder, maar onmiskenbaar zZz. Kennelijk wilde zZz weer uit de vergetelheid geraken. Terecht, wij van Ondergewaardeerde Liedjes geven een extra zetje mee met Lalala, deze indie klassieker uit 2005 al weer.
On-Nederlands Goed is een vreselijke term. Misplaatst calvinisme. En daarmee typisch Nederlands. On-Nederlands Goed impliceert dat er normaal gesproken weinig soeps uit Nederland komt en dat de uitzondering die regel bevestigt. Wat een flauwekul. Er komt al decennia fantastische, schitterende, geweldige, toffe muziek uit Nederland. Aandacht voor vergeten parels en nooit ontdekte muzikale schatten. Uit Nederland.