Soms zit je midden in je wekelijkse battlebijdrage en besef je te laat: er zit veel meer in dit verhaal! Het overkwam me onlangs bij de Moby-battle: achter het origineel van diens cover van That’s When I Reach For My Revolver verschool zich een onthutsende bandgeschiedenis: die van altrock pioniers Mission Of Burma. Tsja, gezien de hoeveelheid deelnemers hebben we ons als bloggers de beperking van 250 woorden opgelegd, anders dreigt zo’n battle het equivalent te worden van Game Of Thrones. Alle reden voor een vervolg: The Ballad Of Johnny Burma (a.k.a. That’s How I Escaped My Certain Fate).
Allereerst die gewraakte titel, die Moby op last van MTV moest omschrijven naar That’s When I Realize It’s Over. Waar Mission Of Burma’s Clint Conley dacht hem te ontlenen aan een essay van Henry Miller, bleek die op zijn beurt een toneelschrijver met nazi-sympathieën te hebben gequoot: Wenn ich Kultur höre… entsichere ich meine Browning! Een frase die ten onrechte nogal eens wordt toegeschreven aan Hermann Göring, maar in werkelijkheid afkomstig is uit een toneelstuk voor Hitler. Conley vond het achteraf nogal pijnlijk, die SS-associatie met een van hun grootste meezingers.
Dat is echter nog maar het topje van de ijsberg. In Michael Azerrad’s Our Band Could Be Your Life – over Mission Of Burma en andere wegbereiders van de altrock – wordt de ballade van Johnny Burma uit de doeken gedaan. Ondanks een volstrekt uniek geluid, twee hoogst originele, sterk van elkaar afwijkende songschrijvers, een toegewijde producer c.q. geldschieter, een gedreven booker en een oorwurm van een debuutsingle (Fight Academy Song), wilde het maar niet gaan vliegen voor de band. De producer bleek namelijk ook een onverbeterlijke studiofanaticus, die meer tijd en geld in stak in het perfect vastleggen de band dan in de distributie van hun platen. De booker bedacht een slopende tour dwars door Amerika met veel reis- en wachttijd, maar zonder noemenswaardig marketingbudget.
En dan was er de tinnitus, waar Conley’s songschrijvende collega Roger Miller al mee kampte voor hij zich goed en wel bij Mission Of Burma voegde. En die er door de ellenlange opnamesessies niet beter op werd. Op zeker moment was het echt niet meer te harden: In September a middle E appeared in my left ear. And in December a C-sharp below E formed. In my right ear, a slightly sharp E began in October. They’re forming faily interesting chords that never leave, liet muziektheoreticus Miller zich ontvallen tegenover het tijdschrift Boston Rock. Noodgedwongen moest de band worden opgedoekt.
De legacy van Mission Of Burma leek beperkt te blijven tot genoemde single, mini-album Signals, Calls and Marches en een volwaardige opvolger, het album Vs. Tot de band begin deze eeuw zowaar een comeback maakte. Aan ‘een zeker lot’ ontsnapten ze allerminst. Je tijd ver vooruit genoemd worden, is natuurlijk een eer, aldus Conley, maar ik had het niet erg gevonden om bij de tijd te zijn geweest.