Ga ik nu echt de tweede blog over een musical plaatsen in één week tijd? Eerdere deze week schreef collega-blogger Marèse al over muziek uit de musical Hamilton. Over het algemeen is musical toch een genre dat vrij weinig aandacht krijgt op deze website. Terecht misschien ook wel, want de meeste musicals zijn behoorlijk populair en niet ondergewaardeerd te noemen. Maar er zijn uitzonderingen. Of er zijn verhalen die te mooi zijn om te vertellen in deze maand waarin muzikale heldinnen de klok slaan.
Deze zomer stond voor mij in het teken van drie dingen. Te veel camembert op de camping in Frankrijk, leuke dingen doen met mijn gezin én de musical Hadestown. Hadestown staat deze zomer in Carré op de planken en begin juli ging ik daar voor het eerst heen. De muziek kende ik al, maar het live meemaken was zó bijzonder dat ik begin augustus nogmaals ging. En toen ik daarover aan het appen was met een kennis (die ook al twee keer was geweest), besloten we om samen nog een derde keer te gaan. Gisteravond zat ik dus, driemaal is scheepsrecht, weer in de zaal.
Hadestown is geschreven door Anaïs Mitchell. Het verhaal is geïnspireerd door de Griekse mythen van Orpheus en Euredyce en van Hades en Persephone. Twee liefdesverhalen die, op een geenszins kleffe manier, door elkaar lopen. Het is bijna niet voor te stellen dat Hadestown werd geschreven vóór de eerste termijn van Trump, want de linkjes met een populistische leider, ‘We build the wall to keep us free’, en het hebben van hoop in donkere dagen zijn volop aanwezig in deze productie.
De ontwikkeling van Hadestown begon echter al in 2006 in Mitchells woonplaats Vermont. Daar schreef ze een verhaal en de liedjes die de basis werden voor de huidige musicalproductie en met enkele lokale theatermakers maakte ze daar een eerste versie. In 2010 volgde een album, waarop meerdere gastartiesten, zoals Ani Di Franco en Bon Iver-frontman Justin Vernon, rollen voor hun rekening namen. Uiteindelijk werd Hadestown een Broadwayproductie, die in 2019 voor 14 Tony’s werd genomineerd en er 8 mee naar huis nam.
Ondanks dit grote succes kennen toch maar weinig mensen de naam Anaïs Mitchell. Terwijl ze niet alleen een geweldige songwriter is, maar haar songs ook nog heeft verpakt in een prachtig verhaal. Een verhaal waarvan je weet hoe het afloopt. Eurydice blijft in de onderwereld omdat Orpheus, geplaagd door onzekerheden, omkijkt terwijl dat niet mag. Toch is Hadestown een verhaal van hoop. Van het mooie zien in donkere tijden.
All I’ve Ever Known is in de musical een liefdesduet tussen Orpheus en Eurydice. Maar ook in deze versie, vrijwel volledig gezongen door Mitchell zelf, is het een heel mooi liefdesliedje. Over een ander vast willen houden, je door een ander vast laten houden, terwijl je lange tijd alleen voor jezelf gezorgd hebt. Universeel, tijdloos en prachtig in al zijn eenvoud.
De grootste muzieksterren van het moment zijn vrouw. Billie Eilish, Maan, Charlie XCX, S10 en Dua Lipa. Taylor Swift, Froukje en Beyonce, Chappell Roan. En vele, vele anderen. Dan hebben we het nog niet eens gehad over de zegetocht van Olivia Rodrigo op de laatste Pinkpop. De argeloze luisteraar denkt: de emancipatie in de muziekindustrie is geslaagd.
De Snob 2000 van afgelopen jaar laat een ander beeld zien. Bettie Serveert staat dan nog op 3 maar de eerste vrouwelijke soloartiest zagen we pas op 29. De Top 2000 maakt het nog bonter. En als we heel eerlijk zijn, schrijven wij van Ondergewaardeerde Liedjes vaker over muziek van mannen dan van vrouwen. Deze zomer zetten we dat recht. De hele maand augustus luisteren wij naar en schrijven wij over de allermooiste muziek van zangeressen of acts met een vrouwelijke blikvanger.
Luister alle liedjes terug: