Zeg je glorieuze vrouwelijke zegetochten, dan zeg je Raye. In 2024 moest de organisatie van de Brit Awards bijna een aantal nieuwe categorieën bedenken om andere artiesten ook een prijs te gunnen. Ze won zes awards: songwriter van het jaar (als eerste vrouw), beste nieuwe artiest, R&B, beste Britse artiest, album van het jaar en nummer van het jaar. En allemaal voor de nummers van haar album My 21st Century Blues.
Volledig terecht natuurlijk als je met nummers als Escapism, Oscar Winning Tears en Flip A Switch (en de rest) een album kunt vullen en daarnaast gelauwerd wordt om de geweldige live optredens op alle grote festivals. Maar ook een album met zware thema’s. Verslavingen, mislukte relaties en veel verwijzingen naar seksueel misbruik, iets waar ze volgens haar eigen tekst in Ice Cream Man in ieder geval vier keer slachtoffer van werd.
Black Mascara is hierop geen uitzondering. Iets wat misschien niet opvalt als je het voor het eerst hoort als niet native speaker. Dan hoor je toch eerst vooral een engelenstem, geweldig meerstemmig a-capella opgenomen als intro van het nummer. Daarna volgt vooral een zeer aanstekelijke housebeat die vanaf minuut drie ook nog eens de potentie blijkt te hebben om een echte clubbanger te zijn. Maar bij nader luisterwerk valt ook op dat toch wel heel vaak de zin what you’ve done to me gezongen wordt. Hmm.. oké.. En dan ga je toch nog wat beter luisteren, de tekst lezen en dan blijkt het nummer over spiking te gaan, oftewel drugs in een drankje doen om daarna seksueel misbruik van iemand te maken. In haar eigen woorden blijkt het ook nog eens te gaan om iemand die dicht bij haar stond.
En dan is het makkelijk om bij haar zegetocht dooddoeners te denken als: uit pijn komt grote en mooie kunst voort. Of nog erger: kijk wat het haar gebracht heeft. Maar fuck dat. Het springlevend zijn van dit soort thema’s is vooral het zwarte macabere bewijs dat er nog een lange weg te gaan is voor een betere wereld zonder seksueel geweld. En dan is een zegetocht eerder een rouwprocessie.
De grootste muzieksterren van het moment zijn vrouw. Billie Eilish, Maan, Charlie XCX, S10 en Dua Lipa. Taylor Swift, Froukje en Beyonce. Chappell Roan. En vele, vele anderen. Dan hebben we het nog niet eens gehad over de zegetocht van Olivia Rodrigo op de laatste Pinkpop. De argeloze luisteraar denkt: de emancipatie in de muziekindustrie is geslaagd.
De Snob 2000 van afgelopen jaar laat een ander beeld zien. Bettie Serveert staat dan nog op 3 maar de eerste vrouwelijke soloartiest zagen we pas op 29. De Top 2000 maakt het nog bonter. En als we heel eerlijk zijn, schrijven wij van Ondergewaardeerde Liedjes vaker over muziek van mannen dan van vrouwen. Deze zomer zetten we dat recht. De hele maand augustus luisteren wij naar en schrijven wij over de allermooiste muziek van zangeressen of acts met een vrouwelijke blikvanger.
Luister alle liedjes terug: