Juli mag dan de hooimaand zijn, wij gaan liever lekker lui naar het strand of de zee en nemen natuurlijk een zonnebril mee. Wat ook meegaat zijn oortjes en ondergewaardeerde muziekjes over dat strand, die zee en zonnebrillen om daar (goed ingesmeerd!), aangenaam te kunnen verpozen.
Het is zomer, voor velen het mooiste jaargetijde. Niet alleen vanwege de grote kans op zonnig weer, maar ook het gevoel van vrij zijn en niks hoeven of moeten doen. Het is immers ook vakantietijd. Geen gedoe of gezeur aan je kop (ik laat hier jengelende kinderen gemakshalve even buiten beschouwing). Of dat fijne gevoel ook voor dit en voorgaand jaar telt, is de vraag. Want het is toch wel een erg grote bende in de wereld en verbetering van de situatie is voorlopig niet in zicht.
Wat dat betreft zijn we niet heel erg veel opgeschoten ten opzichte van de tweede helft van de jaren zestig. Ook toen was er veel kommer en kwel. Hongersnood in Afrika, de al langer lopende Koude Oorlog en natuurlijk die idiote strijd van de VS in en tegen een groot deel van Zuidoost Azië, dat weer werd gesteund door de Sovjet Unie en China. Een strijd die tot vele protesten en culturele uitingen leidde. Denk aan de Bed-in van John en Yoko en de musical Hair.
De muziek van Hair is van de hand van Galt MacDermot, die er een Grammy mee won. Naast muziek voor andere musicals maakte hij ook filmsoundtracks, jazz- en funkalbums én klassieke muziek. Hair bracht het tot drie nummer 1-hits in de VS: De combi Aquarius/Let the Sun Shine In (The 5th Dimension), Good Morning Starshine (Oliver) en de titelsong (Original Broadway Cast Recording), die ook hier in Nederland drie weken (van totaal achttien) op 1 in de Top 40 stond in de versie van Zen.
Vele liedjes van de musical kregen vele uitvoeringen, bijvoorbeeld Ain’t Got No Life door Nina Simone, Frank Mills door Sonja Kristina (later zangeres van Curved Air) en hier in Nederland weer door Bojoura (protegee van George Kooijmans). Ook Aquarius/Let The Sun Shine In werd meerdere keren gecoverd, al is cover misschien niet de juiste benaming bij een musical. Ik hou het op versie of uitvoering. De reeds genoemde versie van The 5th Dimension was in mijn herinnering ook in de Top 40 een gigantische hit, maar dat blijkt een misvatting; slechts zeven weken met als piek plek 12. Dan deed Marva Hodge het beter: acht weken en pieken op 6, en dat vrijwel tegelijkertijd met The 5th Dimension.
Het gekke nu, is dat de versie van Marva (samen met The Moody Sec), totaal lijkt vergeten, en dat is doodzonde. De Arubaanse Marva, in 1966 naar Nederland gekomen, had een geweldige soulvolle stem en werd aanbeden door de hele Haagse popscene in die tijd, waaronder Robbie van Leeuwen, Hans Vermeulen en Hans van Oosterhout. Waar The 5Th Dimension alleen het refrein deed, zong Marva ook de dystopische coupletten om vervolgens de stap te maken naar het uitbundige en vrolijk makende Let The Sun Shine In.
Vandaar ook de keuze voor dit lied: laat die zon schijnen in deze donkere tijden, ook innerlijk, en bedenk dat het in de wereld ooit weer beter wordt, misschien wel mede door jouw glimlach. Voor Marva en The Moody Sec bleef het helaas bij dat ene succes. Na nog enkele mislukte pogingen hield Marva het voor gezien en ging weer terug naar de Antillen. Lekker naar de zon.