Juli mag dan de hooimaand zijn, wij gaan liever lekker lui naar het strand of de zee en nemen natuurlijk een zonnebril mee. Wat ook meegaat zijn oortjes en ondergewaardeerde muziekjes over dat strand, die zee en zonnebrillen om daar (goed ingesmeerd!), aangenaam te kunnen verpozen.
Annemarie schreef hier al eens over Ice Cream Time, dat heerlijke nummer van Racoon dat bij mij ook tot de all time favorites hoort. Maar dit jaar is er iets nieuws bijgekomen op mijn zomerplaylist. Precies op de eerste officiële zomerdag verscheen Iés, een gloednieuw liedje van Frans Pollux.
Frans Pollux ken je misschien als de zanger en tekstschrijver van Neet Óet Lottum – waar ik eerder al eens over schreef. Die band die Limburgse rootsmuziek combineert met gitaren en accordeon en live gegarandeerd een feest veroorzaakt. Pollux heeft altijd een zwak gehad voor verhalen en voor het Limburgs. En ook solo weet hij dat prachtig in te zetten.
Met Iés levert hij een echt zomernummer af. Zelfs als je geen woord Limburgs verstaat, voel je het meteen: dit is zomer. De melodie is zonnig en licht, met een zwoele sound en die heerlijke koortjes die je in gedachten al op een terras zetten. Het nummer ademt loomheid en plezier tegelijk. Je ziet het meteen voor je: fietsen door het warme platteland, je fiets parkeren om een ijsje te halen. Het is muziek die niet ingewikkeld wil zijn, maar precies wil vangen hoe het voelt om een warme dag op een leuke manier stuk te slaan.
Ik vind het een nummer dat vraagt om gedeeld te worden. Zet het op als je met vrienden op het balkon zit. Zet het op in de auto op weg naar de plassen. Of luister het samen met Op Fietse van Skik – ik denk serieus dat dat een prima zomer-combo is. Pollux weet met Iés net zo goed die fietsromantiek en dat eenvoudige plezier op te roepen.
En als je toch lekker in die zomerse Limburgse sfeer zit: vergeet niet dat op dezelfde dag ook Lang Laeve Lekker Laeve verscheen. Nog zo’n pareltje van een zomerlied. Iets meer tempo, iets meer feest, maar minstens zo uitnodigend om te swingen en te zweten. Het is het soort muziek dat de zomer een beetje langer lijkt te maken, alsof de tijd even stil mag staan op het warmste moment van de dag – het verscheen samen met Iés.
Dat vind ik er mooi aan. Pollux schrijft geen bombastische anthems maar kleine verhalen die herkenbaar zijn, vol gevoel voor sfeer en detail. En net als bij Neet Óet Lottum hoor je het vakmanschap in hoe het dialect, de muziek en de emotie samenvallen. Limburgs hoeft je moedertaal niet te zijn om het te begrijpen – want zomer, ijsjes en genieten: daar heeft iedereen zin in.
Dus mijn tip voor deze zomer: parkeer die fiets even, haal een ijsje en zet Iés op. Ik beloof je: je hebt er meteen een nieuwe zomerherinnering bij.