Juli mag dan de hooimaand zijn, wij gaan liever lekker lui naar het strand of de zee en nemen natuurlijk een zonnebril mee. Wat ook meegaat zijn oortjes en ondergewaardeerde muziekjes over dat strand, die zee en zonnebrillen om daar (goed ingesmeerd!), aangenaam te kunnen verpozen.
Wie aan zee en strand denkt, denkt aan seks. Toch? Serge Gainsbourg in ieder geval wel. Seks is sowieso onlosmakelijk met de Franse chansonnier verbonden dankzij zijn zwoele hit Je t’aime… moi non plus van eind jaren zestig. Diezelfde zwoelheid hoor je pakweg tien jaar later terug in zijn disco-hit Sea, Sex and Sun.
Dit klinkt allemaal alsof de carrière van Gainsbourg een gestroomlijnd pad was van hit naar hit. Het tegendeel is waar. De jonge Serge was een getalenteerd maar onzeker migrantenkind dat worstelde met afwijzing omdat hij zichzelf lelijk vond. Ondanks zijn podiumangst brak hij door, niet in de laatste plaats omdat hij geweldige muziek componeerde: zijn allereerste zelfgeschreven single Le Poinçonneur des Lilas is nog altijd een Franse klassieker.
Gainsbourg was een dwarse, ronduit cynische man, die controverses niet uit de weg ging. Zo liet hij de jonge France Gall een liedje zingen waarvan ze zelf dacht dat het over lolly’s ging, maar in werkelijkheid zong zij natuurlijk over fellatio. Zijn grootste hit Je t’aime zat vol orgastisch gekreun en werd door menig radiostation geboycot. Later in zijn carrière stootte hij nationalisten voor het hoofd met een reggae-versie van het Franse volkslied en provoceerde hij Whitney Houston in een talkshow door te zeggen dat hij haar wilde neuken.
En toen was daar in 1978 ineens Sea, Sex and Sun. Even lekker makkelijk scoren? Ja en nee. Gainsbourg bevond zich indertijd in een identiteitscrisis. Hij was net vijftig geworden, had al jaren geen hit meer gescoord en leek qua succes zelfs te zijn overvleugeld door zijn vrouw Jane Birkin. Uit frustratie schreef hij het nummer in tien minuten, nam het op met wat studiomuzikanten, kreeg steun van zijn platenmaatschappij en stond drie weken na de opname in de hitparade.
Ik schreef dit disco-dingetje om geld te verdienen, zou hij er later cynisch over zeggen. Blij werd hij er niet van, want naar eigen zeggen maakte het succes van Sea, Sex and Sun hem depressief. Die somberheid zie je ook goed terug in tv-optredens uit 1978: Gainsbourgh staat ongeïnteresseerd op het podium, steekt een sigaret op en doet niet eens moeite om correct te playbacken. Het publiek lag niet wakker van zijn desinteresse. Sea, Sex and Sun is een vrolijke melodie die niet meer uit je hoofd verdwijnt. Wat dat betreft was het talent van Gainsbourg ook in zijn nadagen onmiskenbaar.
Foto in header via Claude Truong-Ngoc / Wikimedia Commons – cc-by-sa-3.0
Leuk stuk! Baxter Dury heeft dit stijltje 100% gekopieerd en velen met hem: