Juli mag dan de hooimaand zijn, wij gaan liever lekker lui naar het strand of de zee en nemen natuurlijk een zonnebril mee. Wat ook meegaat zijn oortjes en ondergewaardeerde muziekjes over dat strand, die zee en zonnebrillen om daar (goed ingesmeerd!), aangenaam te kunnen verpozen.
15 mei 1989 was een zonnige dag. Op de draf- en renbaan in Landgraaf ging menig shirtje en enkele broeken uit en ik moest op zoek naar een zonnebril. Mijn oog viel op een strak ‘biker’ model. Dat voldeed uitstekend. Ik kon de artiesten in de felle middagzon nu niet alleen horen, maar ook zien.
Anno 2025 ligt het zonwerende souvenir van editie 20 van Pinkpop (o.a. John Hiatt, Elvis Costello, Fishbone en R.E.M.) nog ergens in een lade. De bril bleek onder minder felle omstandigheden tamelijk onbruikbaar. De glazen waren zo donker dat ik me bij een beetje bewolking al snel Jeff Healey waande.
Ook Canadees Corey Hart kocht ooit een zonnebril die hij vanwege het bewolkte weer niet kon gebruiken. Als grap zei hij dat hij hem ‘s nachts zou moeten dragen, wat hem inspireerde tot het schrijven van de Sunglasses At Night. Volgens een andere bron inspireerde het personeel achter het mengpaneel in de opname studio hem tot het nummer. De airco blies zo hard in de gezichten van de mensen achter de knoppen, dat ze vaak zonnebrillen droegen om hun ogen te beschermen.
Hoe dan ook, met het nummer wist Hart een blijvertje af te leveren. Een lekker typisch 80’s synthesizer nummer met een aanstekelijke arpeggio (ja dat moest ik ook opzoeken), dat een heerlijk zwoele zomernacht gevoel heeft. Thema: iets met liefde en bedrog.
In Nederland haalde het nummer de Tipparade. Wereldwijd was het nummer veel succesvoller, met een 7e plaats in de Amerikaanse Billboard Hot 100 en top 20-noteringen in verschillende andere landen. Deed het goed op MTV.
Inmiddels is Sunglasses At Night een soort cultklassieker, wellicht mede dankzij het gebruik in Grand Theft Auto: Vice City. Het nummer is volgens Hart zelf meer dan 1000 keer gecoverd “in ieder genre”.