Ryley Walker – The Roundabout

Ryley Walker zou geen ondergewaardeerde muzikant moeten zijn, maar je hoort en leest veel te weinig over hem. Ook op dit voor de hand liggende platform kwam deze experimentele folkgitarist nog nooit langs. Zelf zag ik hem drie keer live. Drie keer op dezelfde plek (Tolhuistuin, Amsterdam), drie keer totaal anders. Het waren spannende optredens, waarbij je geen idee had waar zijn creativiteit ons naartoe zou voeren. Wat een natuurtalent.

Voor wie de man niet kent: Ryley Walker werd in de zomer van 1989 geboren in Rockford, Illinois. Zijn vroege inspiratiebronnen waren Genesis en Nick Drake. Hij maakte naam in de indie-scene van Chicago, waar hij in 2014 debuteerde met het album All Kinds Of You. Een jaar later verscheen al het tweede album Primrose Green, dat serieus werd opgemerkt. Het titelnummer is een poëtisch gitaarstuk dat je diep raakt in je ziel. De tekst brengt je geen steek verder, maar je voelt aan alles hoe belangrijk dat bezoek aan Primrose Green is. Toen ik het nummer voor het eerst hoorde via een online plug van het Amerikaanse radiostation KEXP was ik direct verkocht.

Na ook nog even een gezamenlijk project met stadgenoot Bill MacKay bracht Walker ruim een jaar later alweer een derde soloplaat uit: Golden Sings That Have Been Sung. Net zo’n prachtig album, met net zulke poëtische hoogtepunten. Mijn favoriete nummers zijn The Halfwit In Me, Sullen Mind en vooral The Roundabout. Met wederom een cryptische tekst, maar ditmaal kun je er van alles in lezen.

And you try the passenger door
Aw shit man, it doesn’t even work
And you cry like you’ve never seen water
Come to think of it
I think my dad wanted a daughter
You can find me at the roundabout

De muziek van Walker wordt doorgaans omschreven als progressive of psychedelic folk, maar hij maakt soms ook uitstapjes richting indie-rock en met name jazz. Dat bleek met name tijdens die drie concerten in Amsterdam Noord waar ik hem door de jaren heen zag optreden. Het eerste optreden was muzikaal helemaal in lijn met het geluid van zijn verfijnde twee doorbraakplaten uit 2015 en 2016. Een paar jaar later koos hij in dezelfde popzaal voor een experimentele set vol ruig gitaarwerk.

Na de coronajaren keerde hij terug in september 2024, ditmaal solo met een akoestische gitaar in de kleine bovenzaal van de Tolhuistuin. Een veel rustiger concert dan de vorige keer, maar halverwege gooide hij het roer om, haalde jazzdrummer Frank Rosaly op het podium en nam een psychedelische afslag. Hij ontregelde en betoverde ons totaal met lang uitgesponnen nummers. Uiteraard kwamen ook Primrose Green en The Roundabout langs.

Ken je Ryley Walker nog niet goed? Dan raad ik je aan om een diepe duik te nemen in ‘s mans oeuvre. De genoemde twee albums zijn ideale instappers, maar luister ook zeker naar Deafman Glance en het coveralbum The Lillywhite Sessions, met zijn eigenzinnige kijk op het werk van Dave Matthews Band. Maar ga Walker vooral live zijn. Hij is een rotonde met louter spannende afslagen.