Soms lopen je bij het horen van een nummer spontaan de tranen over de wangen. De tekst ervan is zo intens verdrietig, dat een onvermijdelijke dijkdoorbraak aanstaande is. In het verleden hebben we weleens een battle gewijd aan dit fenomeen, maar begin vorig jaar schreef ik een IM voor Mary Weiss van de Shangri’La’s, wier I Can Never Go Home Anymore ook tot die categorie behoort: meisje loopt weg van huis om met haar vriendje de wijk te nemen, moeder sterft van eenzaamheid. Als ik alleen al denk aan het nummer, valt het me zwaar het droog te houden. Er zijn echter ook nummers, die hun verdriet ontlenen aan de achterliggende tragiek van de auteur: een bewogen levenswandel, waarvan onbedoeld iets doorsijpelt in de creatie. Lady van Dennis Wilson en Rumbo is er zo een.

Bij de IM-battle voor zijn vorige week overleden broer maakte ik al melding van hem. De enige Beach Boy die zich staande hield op een plank. De eligible bachelor, bij wie Christine McVie van Fleetwood Mac troost zocht, na het ontsporen van haar huwelijk met collegabandlid John. Dennis was echter verre van een stabiele rots in de branding. Hij had het misschien minder zwaar te verduren gekregen dan zijn gevoelige broer Brian, maar was even goed een slachtoffer van hun tirannieke vader, die het niet kon verkroppen dat zijn zoons succesvoller waren dan hij zelf. Een trauma, dat Dennis met drank en hard drugs probeerde te verdoven. Tot hij in 1983 verdronk, nadat hij met zijn boot terugvoer naar de plek om persoonlijke spullen op te duiken die zijn ex jaren daarvoor overboord had gegooid.

Zestien jaar eerder had een acidtrip te veel het creatieve brein van de Beach Boys – Dennis’ oudere broer Brian – de das om gedaan. De golf van het Beach Boys-succes brak op het Smile-project; wat de overtreffende trap had moeten zijn van Pet Sounds en Good Vibrations, viel in schuimvlokken uiteen. Mee op tournee met de jongens zat er niet meer, maar ook het componeren ging hem moeilijker af. Voor nieuwe muziek werd daarom steeds meer naar de rest van de band gekeken. In die jaren bloeide het talent van Dennis op. Een rondje parelduiken levert allerlei adembenemend moois op: Little Bird (van Friends), Be With Me (van 20/20), Forever (van Sunflower), Cuddle Up (van Carl + Passions: So Tough) en Only With You (van Holland). Ergens daar tussenin bevindt zich Lady.

De b-kant van Sound Of Free (1971), een singletje waarop Dennis hulp kreeg van Rumbo aka Darryll Dragon aka The Captain (van Captain & Tennille, die in Nederland een hit hadden met Do That To Me One More Time). Lady was gericht aan Dennis’ toenmalige lief Barbara Charren, de tweede van zijn vier vrouwen. Na een nietsvermoedend intro met ritmebox wordt een blik strijkers opengetrokken en zingt Dennis een liefdesverklaring met een stem op het puntje van breken. Bijna perfect, enkel de fade out komt veel en veel te vroeg. In 1977 zou zijn soloplaat Pacific Ocean Blue het daglicht zien. Tegen die tijd was zijn rol binnen de Beach Boys zo goed als uitgespeeld en na zijn onfortuinlijke dood was de wereld weer een tragisch miskend talent armer. Luister en huil een potje met me mee.

Naschrift: dit blog stond al ingepland toen vorige week het overlijden van Brian bekend werd gemaakt. Ik koester de gedachte dat de weer verenigde broers nu de sterren van de hemel zingen.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.