Meestal schrijf ik over soulmuziek maar ik maak ook geregeld uitstapjes naar andere genres, zo ook naar blues. Ik wilde al een tijdje schrijven over Willie Dixon, maar ik had moeite met het kiezen van een nummer. Met Wang Dang Doodle kan ik twee blues legendes in het zonnetje zetten, want we hebben hier te maken met een prachtige samenwerking tussen Willie Dixon en Koko Taylor. Toegegeven, ik kan voor iets gaan dat meer obscuur is, maar blues is een ondergewaardeerd genre, dus veel blueshits zijn hier niet zo bekend. Om er nog een schepje bovenop te doen maak ik er een coverstory van.
Willie Dixon is een legendarische bluesartiest, songwriter, bassist en producer die een belangrijk architect was van de Chicago-blues in de jaren veertig en vijftig. Rolling Stone riep hem zelfs uit tot de meest invloedrijke ‘bluesman’ ooit.
Het leven van Willie en de ontwikkeling van de blues liepen eigenlijk een beetje parallel. Hij was een afstammeling van bevrijdde slaven en werd uiteindelijk erkend als essentieel onderdeel van Amerika’s muzikale erfgoed. Willie werd een symbool van het onrecht binnen de muziekindustrie. Dat hij als één van de eerste bluessongwriters op een serieuze materiële manier profiteerde van het muziekbedrijf ging namelijk niet zonder slag of stoot. Tot het einde van de twintigste eeuw heeft hij er hard voor moeten werken.
Hoewel Willie zelf zong, stond hij vooral bekend als begenadigd songwriter en producer. Als producer, songwriter, bassist en zanger hielp hij Muddy Waters, Howlin’ Wolf, Little Walter en anderen aan commercieel succes. Hij heeft als songwriter veel klassiekers op z’n naam staan die door tal van artiesten zijn gecoverd. Hij schreef of schreef mee aan meer dan 500 nummers.
Verschillende van die nummers werden bluesstandards: Help Me, Hoochie Coochie Man, I Can’t Quit You Baby, I Ain’t Superstitious, I’m Ready, Little Red Rooster, My Babe, Spoonful, Evil (Howlin’ Wolf), I Just Want to Make Love to You (Muddy Waters), Pretty Thing (Bo Diddley), The Seventh Son (Willie Mabon) en You Can’t Judge a Book by the Cover (Bo Diddley).
Artiesten als The Rolling Stones, The Doors, Led Zeppelin, Jeff Beck Group, Etta James, Cream, Ten Years After, Manfred Mann en Selah Sue coverden zijn nummers of namen nummers op die door Willie gecompneerd zijn.
Ook werkte Willie met tal van artiesten samen, zoals: Chuck Berry, Muddy Waters, Howlin’ Wolf, Otis Rush, Bo Diddley, Little Walter, Sonny Boy Williamson II, Little Milton, Eddie Boyd, Jimmy Witherspoon, Lowell Fulson, Willie Mabon, Memphis Slim, Washboard Sam, Jimmy Rogers en Sam Lay.
Koko Taylor wordt wel de Queen of Chicago blues genoemd, maar ook wel de koningin van de blues in het algemeen. Ze staat bekend om haar krachtige stem en ruige en rauwe zang. Het wordt aan haar toegeschreven dat ze traditie van vrouwelijke bluesbelters in leven hield, net zoals Bessie Smith, Ma Rainey, Big Mama Thornton en Memphis Minnie, die haar voorgingen. Ze was van invloed op verschillende zangeressen, zoals Bonnie Raitt, Shemekia Copeland, Janis Joplin, Shannon Curfman en Susan Tedeschi.
Willie Dixon schreef Wang Dang Doodle. Howlin’ Wolf nam het als eerste op. In 1965 werd Koko overtuigd om het nummer op te nemen door Willie en Leonard Chess. Willie schreef in z’n biografie dat de uitdrukking “wang dang doodle” “een leuke tijd betekent, vooral voor iemand uit het zuiden. Het nummer werd een grote hit. Het staat nu bekend als bluesstandard. Willie zelf hoor je ook op de plaat.
Wang Dang Doodle is door verschillende artiesten gecoverd. Love Sculpture was een blues-rockband uit Wales die maar kort actief was. De band bestond uit Dave Edmunds, bassist John David en drummer Rob “Congo” Jones. In 1968 brachten ze een fantastisch blues-rockalbum uit met een cover van Wang Dang Doodle. Let vooral op het briljante gitaarwerk van Edmunds.
In 1971 volgde een cover van de Britse bluesrockband Savoy Brown, opgericht door (zeer getalenteerd) gitarist en songwriter Kim Simmons. Hij was het enige constante lid van de band tot aan zijn dood in 2022. Op het betreffende album, Street Corner Talking, waren naast Simmons de volgende leden actief: Paul Raymond (piano), Andy Silvester (bas) en Dave Bidwell (drummer), allen afkomstig van Chicken Shack. Samen maakten ze één van de beste Savoy Brown albums met een heerlijke cover van Wang Dang Doodle.
En dan de laatste cover: The Pointer Sisters. Ze worden in Nederland vooral herinnerd door een paar grote hits en dat zijn mooie nummers maar in mijn ogen heeft niet iedereen door hoe waanzinnig getalenteerd en veelzijdig de groep was. In 1974 namen ze Wang Dang Doodle op en het werd een favoriet tijdens concerten. Hieronder een fantastisch gezongen live versie met alle vier de zussen: Ruth, Anita, Bonnie en June. Waanzinnige harmonieën!