Tijd voor muziek uit Frankrijk. En dan even heel iets anders dan wat er in de maand juli op NPO Radio 1 wordt gedraaid. Al zal Animal Triste een zeer welkome afwisseling zijn tussen al die Franse chansons.
Wie de muziek van Animal Triste hoort zal niet meteen de link met Frankrijk leggen. Hun nummers zijn in het Engels en een Frans accent valt bij zanger Yannick Marais totaal niet te bespeuren.
Op hun eigen website presenteert Animal Triste zich als ‘Indie music for sensitive people’. Persoonlijk vind ik dat Animal Triste zich niet heel duidelijk in één hokje laat plaatsen.
Tijdens het beluisteren van hun nieuwste album Jericho hoor ik vleugjes This Beautiful Mess, King Jack, Franz Ferdinand, The Zutons, The Strokes, dEUS en Incubus. Het toont de veelzijdigheid van het album en de band aan. Een band bestaande uit voornamelijk grijze mannen met een flinke staat van dienst die zich vooral binnen de Franse landsgrenzen heeft afgespeeld. Zo blijkt Jericho het derde album van Animal Triste te zijn en hebben de bandleden al een verleden bij andere bands (waarvan ik een aantal weken geleden nog nooit had gehoord; net als van Animal Triste trouwens)
Aan het album Jericho hebben een aantal muzikale grootheden meegewerkt. Zo werkte Alain Johannes onder meer samen met Queens of the Stoneage, Them Crooked Vultures, Artic Monkeys en Pearl Jam en ook Peter Hayes van Black Rebel Motorcycle Club heeft meegewerkt aan het album, dat naar mijn bescheiden mening nu al een plaats verdient in de eindlijsten van 2025.
Voor dit blog kies ik voor de titeltrack, maar ik had echt net zo goed een van de tien andere nummers kunnen kiezen. Ik zal ze niet stuk voor stuk bespreken hier, maar alleen al door de titel is ook het nummer ‘The Real Kayne West’ meer dan het beluisteren waard (misschien iets voor een toekomstige battle over namen van andere artiesten in de titel van het liedje).