Op verschillende websites lees ik enkele tegenstrijdige berichten in de biografieën over The Dramatics. Ik waag een poging om het goed te doen hier. The Dramatics werd in 1964 opgericht maar toen heette de groep nog the Dynamics. Rob Davis, Ron Banks, Larry Reed, Robert Ellington, Larry “Squirrel” Demps, en Elbert Wilkens vormden toen de groep. Door de jaren heen kwamen en gingen verschillende leden, zo werd leadzanger Larry Reed vervangen door William “Wee Gee” Howard en Rob Davis door Willie Ford. Weer later verliet William Howard de groep en werd Larry “L.J.” Reynolds de leadzanger.
Door de jaren heen volgden meer ledenwisselingen. Er hebben zelfs rechtszaken plaatsgevonden omdat William Howard en Elbert Wilkens, nadat ze de groep verlieten, zelf een versie van The Dramatics oprichtten. Toen Ron Banks de groep in 1983 verliet viel de groep uit elkaar maar kwam ook geregeld weer bij elkaar om albums op te nemen en om op te treden. Ook nu nog is de groep actief.
De groep staat bekend om hun prachtige harmonieën en emotionele uitvoeringen. Ze staan wat betreft succes niet helemaal in hetzelfde rijtje als The Temptations, The Isley Brothers, The Four Tops, The Spinners, The Miracles en dat soort grote soulgroepen maar als het op talent en materiaal aankomt doen ze daar niet voor onder. Tricky Dicky schreef al eens over het briljante Whatcha See Is Whatcha Get, wat voor mij een van de beste soulplaten ooit is.
Nu kan ik uit genoeg materiaal kiezen maar ik vind het album 10 ½ interessant omdat het is uitgebracht in 1980 en dat was buiten het soultijdperk. Het album werd uitgebracht om te vieren dat de groep meer dan tien jaar bij elkaar was. Larry “L.J.” Reynolds nam de productie voor zijn rekening. Zowel de productie van als de uitvoering op het album zijn voortreffelijk.
Op het schitterende It Ain’t Rainin’ (On Nobody’s House but Mine) zingt leadzanger Larry echt fantastisch. Hij schreef het nummer zelf. De soulvolle zang van The Dramatics, de oprechte songtekst, de prachtige instrumentalen en de meeslepende melodie zijn een heerlijke combinatie. Er wordt gezongen over de pijn, het verdriet en de spijt na het eindigen van een relatie en de eenzaamheid die daarmee gepaard gaat. Schitterende soul en dat in de jaren ‘80. Het nummer staat overigens niet op Spotify, helaas!