Stoer en kwetsbaar. Zo zou je het nieuwe Franse supertalent Zaho de Sagazan kunnen noemen. Drie dagen voor de eeuwwisseling geboren, dus een heuse representant van Generation Z, maar dan zonder al het kwalijke waarvan die generatie wordt beticht. De Sagazan durft onzeker te zijn, is wars van opsmuk en treedt nog altijd gratis op in verzorgingstehuizen om ouderen een fijne middag te bezorgen. Medio maart was ze ook even in Nederland, voor een paar stijf uitverkochte concerten.
Haar faam snelt de Française vooruit, maar toch kun je nog niet stellen dat ze al een gearriveerde wereldster is. De ware fijnproevers zagen haar wellicht al op ADE in 2024, waar ze liet zien dat haar oeuvre een frisse mix is van chansons, pop en moddervette dance. Zo was dat maandag 17 maart ook in Paradiso, waar even hard werd gehuild als gedanst. Dat contrast maakt haar werk zo aantrekkelijk.
Wil je de gedachtenwereld van De Sagazan bevatten, dan is haar prijsnummer La Symphonie Des Éclairs het ideale instapmoment. Verstild pianospel begeleidt haar krachtige maar tegelijk ook kwetsbare stem.
Il fait toujours beau au-dessus des nuages
Mais moi, si j’étais un oiseau, j’irais danser sous l’orage
Je traverserais les nuages comme le fait la lumière
J’écouterais sous la pluie la symphonie des éclairs
Prachtige beeldspraak: boven de wolken is het altijd mooi weer, maar als ik een vogel zou zijn, wilde ik dansen onder het onweer en genieten van de symfonie van de bliksem. Waarom op safe spelen als het leven ook vol spannende en mooie verrassingen zit? Die houding is De Zagazan ten voeten uit. Ze durft te experimenteren met haar muziek. Ze durft zich uit te spreken, ook over haar eigen onzekerheid. Ze durft te genieten. Steeds meer mensen genieten mee. Jij ook?
Foto door Selbymay via Wikimedia