Patsy Cline is één van de beste en grootste (country)zangeressen allertijden. Ze was één van de eerste countryartiesten met crossover succes in de popmuziek. Ze geldt als een pionier voor vrouwelijke artiesten, samen met artiesten als Kitty Wells, Brenda Lee en Skeeter Davis. Samen met producer Owen Bradley heeft Patsy een grote rol gespeeld in het definiëren van het Nashville geluid.
Patsy’s stem was prachtig: beklijvend, emotioneel, krachtig en ook afstandelijk en cool. En ze maakte op briljante wijze gebruik van haar stem. LeAnn Rimes zei ooit dat haar vader haar had gezegd dat ze moest luisteren naar hoe Patsy een verhaal vertelt. Lucinda Williams gaf aan dat, hoewel Patsy vooral een countryartiest is, ze zong als een klassieke popartiest en dat dat haar onderscheidde van Tammy Wynnette en Loretta Lynn. Volgens Lucinda zou je bijna denken dat Patsy klassiek getraind was.
De invloed van Patsy Cline is tot op de dag van vandaag merkbaar en deze invloed reikt tot ver buiten de countrymuziek. Ze heeft tal van artiesten beïnvloed, waaronder: Reba McEntire, Loretta Lynn, LeAnn Rimes, k.d. lang, Linda Ronstadt, Trisha Yearwood, Sara Evans, Dottie West, Kacey Musgraves, Margo Price, Cyndi Lauper, Trixie Mattel en Brandi Carlile.
Cline heeft niet de kans gehad om heel veel muziek op te nemen. In 1961 botste een auto frontaal op die van haar en haar broer. Ze raakte zwaargewond en overleefde het ongeluk ternauwernood, maar ze herstelde wel. In 1963 kwam ze op 30-jarige leeftijd om het leven toen het vliegtuigje waarin ze zat neerstortte in slecht weer, waardoor de piloot gedesoriënteerd raakte. Ook de piloot en de twee andere inzittenden kwamen om het leven. Alle inzittenden waren artiesten die terugkeerden naar Nashville, nadat ze hadden opgetreden in Kansas City.
In Nederland heeft Patsy Cline eigenlijk maar één hit gehad: het prachtige Crazy. Maar natuurlijk is er meer, zoals het schitterende Strange, geschreven door Fred Burch en Mel Tills. Het nummer gaat over liefdesverdriet en de onvoorspelbaarheid van liefde. Patsy brengt de melancholische songtekst echt op schitterende wijze naar voren. In 2012 nam Alex Turner van de Arctic Monekys een cover van het nummer op.