In een tijd als de huidige is het soms fijn om het simpel te houden. En eigenlijk is dat van alle tijden. Dit moet Sylvester Stewart ook gedacht hebben.
Want toen hij zijn muziek maakte, eind jaren ‘60 van de vorige eeuw, was er volop gaande in de wereld, ook de VS. Dance To The Music is een eerbetoon aan de soul en volledig pretentieloos. Niets anders dan muziek maken, plaat opzetten en gaan! Voetjes op de dansvloer en laat je meevoeren zonder zorgen vanuit de grote wereld.
De gehele Stone (Stewart) familie die toen optrad is nog in leven, Sly zelf is in de 80, zijn broer Freddie en zussen Rose en Vet in de 70. Overigens is dit geen aanzet om op korte termijn een in memoriam te moeten schrijven. Er gaan er momenteel al genoeg hemelen uit die tijd. Bijzonder waren ze wel, of ze dat zelf ten volle hebben beseft is volgens mij niet geheel duidelijk. Ze waren van grote invloed op bijvoorbeeld acts als The Tempations en later op de funk als geheel.
Kijk alleen maar naar de bassist van de band, Larry Graham. Hij was naast bassist ook de zanger met het diepe lage stemgeluid. Ook in dit nummer volop aanwezig is. Graham zou, met zijn kenmerkende slap-bass, na zijn vertrek uit de Stone Family, nog vele jaren optreden met zijn eigen band Graham Central Station. Als dat geen funk-invloeden zijn…
Voor mij is dit nummer en ook de LP waar het nummer op staat, één van de eerste soul of funk platen die ik kocht. Daarmee was ik direct verslingerd aan het genre. Opzwepend en meegaand, muziek die ik vanuit mijn kinderjaren niet altijd tot me kreeg. Witte mannen rock en gitaarmuziek waren mijn referentie. Waar overigens helemaal niks mis mee is, maar soms is het goed je horizon wat te verbreden. En dat deed het!
Genoeg over mijn verhaal, Sly Stone en zijn familie behoren tot de canon van de moderne muziek. Jammer is het dan ook dat er maar één nummer van hen in de Snob2000 staat. En bij mijn weten nog nooit in de Top2000. Daarom op deze plek een klein eerbetoon aan deze groep en hun legacy. En Dance To The Music!